Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Η αβάσταχτη διάρκεια του απεχθούς

Όταν ζούσε ακόμη η γιαγιά μου (η δεύτερη, η "κακιά") έπρεπε να πηγαίνω από υποχρέωση να την βλέπω "έστω για λίγο, για τον μπαμπά" στο σπίτι που έμενε στο χωριό. Η εμπειρία ήταν δυσάρεστη από πολλές απόψεις (έγραψα σχετικώς κάποτε παλιότερα) και προσπαθούσα να διαρκεί η συνάντησή μας αυτή όσο το δυνατόν λιγότερο.

Αυτό το "δυνατόν λιγότερο" διαπίστωσα τα τελευταία χρόνια (και, κακά τα ψέμματα, τσαλαπατώντας όλες τις έννοιες του ευγενώς φέρεσθαι) ότι μπορούσε να διαρκέσει πάρα, μα πάρα πολύ λίγο. Ξεκινώντας αρχικώς από την τυπική ημίωρη παραμονή-με-υπομονή, η συνάντηση διαρκούσε βαθμηδόν 20 λεπτά, ως και 10 λεπτά ακόμη, την φορά εκείνη που έστησα να δεχτώ ένα τηλεφώνημα "επείγον" και να το χρησιμοποιήσω ως δικαιολογία για να φύγω από το σπίτι της.

Το "δυνατόν λιγότερο" το έφτασα σε επίπεδα χρόνου παγκόσμιου ρεκόρ ή ρεκόρ Γκίνες αν θέλετε, βοηθούντος του γεγονότος ότι η γιαγιά μου ήθελε να με βλέπει τόσο όσο ήθελα κι εγώ. Την τελευταία φορά που την είδα ζωντανή, έμεινα έξω από την πόρτα του σπιτιού της και η συνάντησή μας, υπέρτατα οικονομική, διήρκεσε 2 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.


Αυτή την εξωφρενικά σύντομη συνάντηση την θυμήθηκα τις προάλλες βλέποντας την έκθεση της Sarah Lucas στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Στάθηκα μπροστά στο πρώτο αηδές κατασκεύασμα και μου πήρε λίγα κλάσματα του δευτερολέπτου για να συνειδητοποίησω τι έβλεπα: καλσόν γεμισμένα με μεταξοβάμβακο, ένα υλικό που γεμίζουν τα μαξιλάρια. Η καλλιτέχνης, διαθέτοντας πιθανόν ένα πρωινό της ζωής της, γέμισε καμιά εικοσαριά καλσόν με μεταξοβάμβακο δημιουργώντας υπερμεγέθη "σπληνάντερα" και εν συνεχεία φρόντισε να τα συστρέψει έτσι ώστε να σχηματίζουν έναν άμορφο όγκο εις τον οποίον απαραιτήτως ένα άκρο του καλσόν φρόντιζε να εισέρχεται σε μία οπή. Το διαφανές χρώμα του καλσόν και το υπόλευκο του μεταξοβάμβακου σε συνδυασμό με την υπόνοια αυτής "εισχώρησης" της εξασφάλισε το πρώτο συνθετικό του τίτλου της έκθεσης "Nuds". Γιατί Nuds Cycladic? Ε, προφανώς γιατί φιλοξενούνται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης...

Μετά το πρώτο σοκ, έτρεξα την υπόλοιπη έκθεση με ρυθμούς αστραπιαίους, ώστε υπολογίζω ότι η σύντομη όσο και δυσάρεστη αυτή συνάντηση διήρκεσε τουλάχιστον όσο και το προηγούμενο ρεκόρ δυσάρεστης συνάντησης, δηλαδή περί τα δυόμισυ λεπτά.


Ο F. Fellini στα γυρίσματα του 8 1/2. Σαν να δαμάζει τον χρόνο, τον λεγόμενο και πανδαμάτορα.


Αν δεν απαντήσω άμεσα σε τυχόν σχόλιά σας στην ανάρτηση αυτή, μην ανησυχήσετε. Φεύγω για την χώρα του Κορκόδειλου. Ξέρετε δα πόσο αγαπώ τους κροκόδειλους...

15 σχόλια:

An-Lu είπε...

Mind the crocs!

s_pablo είπε...

Μου αρέσουν τα σπληνάντερα, αλλά όχι τα μεταξωτά...

ΥΓ. Η χώρα του Κορκόδειλου; Τώρα με μπερδέψατε. Μάνη μήπως;

μ είπε...

Μα τόσο κακιά πια η γυναίκα;.. :)

Καλά να περάσεις στη χώρα του Κροκόδειλου και με το καλό να μας επιστρέψεις.

δόΧτωρ απαράδεΧτος είπε...

το πρόβλημα δεν είναι η Sarah
το πρόβλημα είναι οτι κάποιοι την επέλεξαν και την έβαλαν στο μουσείο κυκλαδικής τέχνης
μπλιαχ

καλήν εκ της χώρας των κορκοδείλων επάνοδον εύχομαι
μόνο προσέΧτε το τραγούδι τους
λεν πως είναι μαγευτικό κι΄ επικίνδυνο

Takis X είπε...

Τις ξέρω αυτές τις γιαγιάδες..Τις εχω ξεκάνει πρίν την ωρα τους..αν και η ωρα τους αργησε ,και φύγανε νέες -νέες.Μόλις 88 η μια,και 93 η αλλη .Απο κει που είναι σίγουρα με βρίζουν ακόμη.Εγω χόρτασα.Τόσο πολύ που νυστάζω μόνο με τη σκέψη τους..

Α και τα μουσεία..Γιαούρτωμα μήπως????

Provato είπε...

καλό ταξείδι


με ει

Ιφιμέδεια είπε...

@An-Lu

Χαχα! Love the crocs!

Ιφιμέδεια είπε...

@s_pablo

Τα μεταξωτά σπληνάντερα θέλουν επιδέξιους καλλιτέχνες...

ΥΓ. Yep!

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος

Ωωωω, μα πολύ κακιά σας λέω!

Ευχαριστώ, επέστρεψα δριμύτερη!

Ιφιμέδεια είπε...

@Δρ. ΑπαράδεΧτος

Καλώς τον! Μπλιάχ δεν θα πει τίποτα. Και χειρότερο μπλιαχ στα εγκώμια που διάβασα...

Πράγματι έτσι λέγεται για τους αγαπητούς μου κροκόδειλους. Επικίνδυνοι αλλά μαγευτικοί!

Ιφιμέδεια είπε...

@TakisX

Α, με νιώθετε λοιπόν με τις γιαγιάδες. Εμένα η μία ήταν "καλή", η άλλη "κακή". Η κακή έζησε 20 χρόνια περισσότερα από τον άλλη αφήνοντάς μας γειά εις τα 93 ομοίως!

Όσο για την Sarah Lucas, ιδού η σατανική εξολόθρευσις που προτείνω. Ανάβεις τσιγάρο και πετάς το σπίρτο (αλά Κούρκουλος) στα "σπληνάντερα". Σε 2 λεπτά θα έχουν καεί!

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο

Ευχαριστώ αγαπημένε. Ήταν ταξείδι, αλλά προς το τέλος έγινε ταξύδι...

amalthia είπε...

είχες και εσύ κακιά γιαγιά?
και εγώ..αλλά την έβλεπα ολόκληρες Κυριακές....

όσο για την τέχνη δεν θα σχολιάσω...γούστα είναι αυτά..αλλά τρελάθηκα με το τέχνασμα σου να συνδυάσεις την τέχνη με το χρόνο των επισκέψεων στη γιαγιά.( ε για μένα τέχνη είναι και αυτό)

Ιφιμέδεια είπε...

αγαπητή μου Αμάλθεια,

το μυαλό μου λειτουργεί προφανώς περιέργως αφού συνδύασα τόσο διαφορετικές πλην δυσάρεστες εμπειρίες...

(Όλοι έχουμε μιά κακή γιαγιά τελικά; Η δική σου ζει;)

amalthia είπε...

δεν ζει..όχι.αλλά διάβασα την ιστορία σου με τη δική σου γιαγιά και η δική μου δεν ήταν τόσο κακιά τελικά!

απλώς δεν ήταν τόσο καλή όσο η άλλη μου γιαγιά(η οποία άλλη μας άφηνε να βρέχουμε τον κόσμο που περνούσε κάτω απο το μπαλκόνι...και όταν γυρνούσαν να δουν ποιος τους βρέχει έβλεπαν τη γιαγιά που ρέμβαζε και απέκλειαν το μπαλκόνι μας)