An affair to remember

Ο τρόπος που καθαρίζω πιά το σπίτι έχει αλλάξει. Στοιχεία που κάποτε εμμονικά κυνηγούσα να εξαλείψω γίνονται τώρα πολύτιμα και κοιτάζω να τα διατηρήσω με κάθε τρόπο, όσο γίνεται περισσότερο. 

Οι δακτυλιές του μωρού στο κάτω μέρος του καθρέφτη. 
Μισή πατημασιά από το γυμνό πόδι της μαμάς μου στο πάτωμα του σαλονιού καθώς μπαίνεις από τη βεράντα. 
Ρούχα του Θ. κρεμασμένα σε διάφορα σημεία του σπιτιού.

Συνειδητά δεν καθαρίζω τον καθρέφτη, σφουγγαρίζω γύρω από την πατημασιά και δεν μαζεύω τα ρούχα στη θέση τους. Αφήνω πιά επίτηδες γύρω μου τα σημάδια των αγαπημένων μου. Πέφτει το μάτι μου σ'αυτά σε ανύποπτο χρόνο και ζωντανεύει μπροστά μου η κίνησή τους. 

Σκέφτομαι ότι αν αφήνω έτσι παντού τα σημάδια τους, το σπίτι θα είναι διαρκώς γεμάτο από εκείνους.

Alphonse van Besten, Fragility 1913

Ο ανύποπτος χρόνος

Φέτος το καλοκαίρι σε ανύποπτο χρόνο σκέφτηκα ότι όταν έρθει να με πάρει ο Χάρος θα φοράει μακρύ κόκκινο ριγέ παντελόνι, μπλούζα πετρόλ ξεχειλωμένη μακό, σανδάλια δερμάτινα ή τσόκαρα scholl. Θα έχει βρώμικα νύχια και μαλλιά ράστα, άλουστα. Θα μυρίζει την ξυνίλα της απλυσιάς και θα ακούει δυνατά στο κινητό του Manu Chao. Τώρα που το σκέφτομαι θα έχει και τη φάτσα του Manu Chao -ή του Στέλιου Ρόκκου, το ίδιο είναι. Θα έρθει έτσι να μου πάρει την ψυχή για να με τσαντίσει κι από πάνω, για σπάσιμο. 

Μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να καθίσω να κάνω μιά λίστα με ένα σωρό πράγματα που με αναστατώνουν τόσο που αν έχω πεθάνει υπάρχει περίπτωση να αναστηθώ από τον εκνευρισμό μου. Ας πούμε -σημειώνω τώρα εκ του προχείρου: 

Αν εμφανιστεί ο Παντελής Θαλασσινός στην κηδεία μου και τραγουδήσει ντουέτο με τον Κότσιρα.
Αν ακούγεται το τραγούδι Λαμπάντα. 
Αν φέρουν και μου ρίξουν μέσα στο φέρετρο ψάρια. 

Μετά σκέφτηκα ότι αντί να σκέφτομαι τέτοιες βλακείες (τί θα φοράει ο Χάρος ή πώς θα αναστηθώ αν έχω πεθάνει) θα έπρεπε να ασχοληθώ με το τί θα φορέσω εγώ. Αυτό είναι ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα. Δεν έχω ακόμη καταλήξει στις λεπτομέρειες, αλλά ξέρω ότι θέλω να φοράω κραγιόν, μάλλον κόκκινο αφού δεν το φοράω ζωντανή, και ψηλά, πολύ ψηλά τακούνια. Θα ήθελα επίσης να έχω τα πλατινέ μαλλιά της Μονρόε, πάλι επειδή μάλλον ποτέ δεν θα τολμήσω να τα βάψω έτσι ζωντανή. Ξέρω, το όλον ακούγεται φτηνιάρικο, δεν θέλω να με θάψουνε σαν ιερόδουλη, μα θα δουλέψω τις λεπτομέρειες και πιστεύω ότι θα καταλήξω με κάτι πολύ κομψό. 

*Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτό που μόλις έγραψα συνειδητοποιώ ότι αυτά που θέλω αλλά διστάζω να τα κάνω ζωντανή, φιλοδοξώ να τα κάνω πεθαμένη. Χμ.

******

Δεν ξέρω ακριβώς τί είναι ο ανύποπτος χρόνος, αλλά νομίζω ότι από όλα τα είδη του χρόνου είναι ο πιό αγαπημένος μου γιατί είναι ο πιό διασκεδαστικός. Είναι η στιγμή που το μυαλό σου σε συλλαμβάνει εξ απίνης και παράγει μια εξωφρενική σκέψη. Το δικό μου το μυαλό κάνει όλο εξωφρενικές σκέψεις και φαίνεται ότι βρίσκεται συχνότατα σε μιά κατάσταση ανύποπτου χρόνου. Σε αυτή την περίπτωση όμως δικαιούται ο χρόνος να ονομάζεται ανύποπτος ή μήπως πρέπει να θεωρηθεί ύποπτος;