Δευτέρα 20 Αυγούστου 2012

Ο ανύποπτος χρόνος


Φέτος το καλοκαίρι σε ανύποπτο χρόνο σκέφτηκα ότι όταν έρθει να με πάρει ο Χάρος θα φοράει μακρύ κόκκινο ριγέ παντελόνι, μπλούζα πετρόλ ξεχειλωμένη μακό, σανδάλια δερμάτινα ή τσόκαρα scholl. Θα έχει βρώμικα νύχια και μαλλιά ράστα, άλουστα. Θα μυρίζει την ξυνίλα της απλυσιάς και θα ακούει δυνατά στο κινητό του Manu Chao. Τώρα που το σκέφτομαι θα έχει και τη φάτσα του Manu Chao -ή του Στέλιου Ρόκκου, το ίδιο είναι. Θα έρθει έτσι να μου πάρει την ψυχή για να με τσαντίσει κι από πάνω, για σπάσιμο. 

Μετά σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να καθίσω να κάνω μιά λίστα με ένα σωρό πράγματα που με αναστατώνουν τόσο που αν έχω πεθάνει υπάρχει περίπτωση να αναστηθώ από τον εκνευρισμό μου. Ας πούμε -σημειώνω τώρα εκ του προχείρου: 
Αν εμφανιστεί ο Παντελής Θαλασσινός στην κηδεία μου και τραγουδήσει ντουέτο με τον Κότσιρα.
Αν ακούγεται το τραγούδι Λαμπάντα. 
Αν φέρουν και μου ρίξουν μέσα στο φέρετρο ψάρια. 


Μετά σκέφτηκα ότι αντί να σκέφτομαι τέτοιες βλακείες (τί θα φοράει ο Χάρος ή πώς θα αναστηθώ αν έχω πεθάνει) θα έπρεπε να ασχοληθώ με το τί θα φορέσω εγώ. Αυτό είναι ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα. Δεν έχω ακόμη καταλήξει στις λεπτομέρειες, αλλά ξέρω ότι θέλω να φοράω κραγιόν, μάλλον κόκκινο αφού δεν το φοράω ζωντανή, και ψηλά, πολύ ψηλά τακούνια. Θα ήθελα επίσης να έχω τα πλατινέ μαλλιά της Μονρόε, πάλι επειδή μάλλον ποτέ δεν θα τολμήσω να τα βάψω έτσι ζωντανή. Ξέρω, το όλον ακούγεται φτηνιάρικο, δεν θέλω να με θάψουνε σαν ιερόδουλη, μα θα δουλέψω τις λεπτομέρειες και πιστεύω ότι θα καταλήξω με κάτι πολύ κομψό. 

*Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτό που μόλις έγραψα συνειδητοποιώ ότι αυτά που θέλω αλλά διστάζω να τα κάνω ζωντανή, φιλοδοξώ να τα κάνω πεθαμένη. Χμ.


******
Δεν ξέρω ακριβώς τί είναι ο ανύποπτος χρόνος, αλλά νομίζω ότι από όλα τα είδη του χρόνου είναι ο πιό αγαπημένος μου γιατί είναι ο πιό διασκεδαστικός. Είναι η στιγμή που το μυαλό σου σε συλλαμβάνει εξ απίνης και παράγει μια εξωφρενική σκέψη. Το δικό μου το μυαλό κάνει όλο εξωφρενικές σκέψεις και φαίνεται ότι βρίσκεται συχνότατα σε μιά κατάσταση ανύποπτου χρόνου. Σε αυτή την περίπτωση όμως δικαιούται ο χρόνος να ονομάζεται ανύποπτος ή μήπως πρέπει να θεωρηθεί ύποπτος; 







14 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

Ο ανύποπτος χρόνος... λοιπόν ποτέ δεν το είχα σκεφτεί αυτό, κι ας το είχα ακούσει σε, εχμ, ανύποπτο χρόνο.

Ιφιμέδεια είπε...

Είδατε τί μας κάνει ο ανύποπτος χρόνος; Μας κάνει να σκεφτόμαστε πράγματα περίεργα, πρωτόγνωρα :)

Σταυρούλα είπε...

Γέλασα πολύ με το τι σ΄εκνευρίζει. Δεν έχω σκεφτεί τι θα φοράω αν πεθάνω. Πιο πολύ μ απασχολεί πως θα μοιράσω τα υπάρχοντά μου, βιβλία, λαπτοπ, το αμάξι και το χωράφι στο χωριό στ ανίψια. Περίεργο, ε;

Ωραίο πράγμα ο ανύποπτος χρόνος ;)

Ανώνυμος είπε...

να'ξερες πόσο ανύποπτο/ύποπτο χρόνο έχω ;)


Ιφιμέδεια είπε...

@Σταυρούλα

Τώρα που είπες για τη μετά θάνατον διασπορά της ιδιοκτησίας: πάντα αγωνιούσα τί θα απογίνουν τα βιβλία μου. Αν δεν τα αγαπάει ο κος Π. θα έχουμε θέμα...

Ιφιμέδεια είπε...

@kihli

Κάτι καταλαβαίνω από τα γραπτά σου ;)

αθεόφοβος είπε...

Αν εμφανιστεί με μακρύ κόκκινο ριγέ παντελόνι, μπλούζα πετρόλ ξεχειλωμένη μακό, σανδάλια δερμάτινα ή τσόκαρα scholl μάλλον Ά-χαρος θα είναι!

Ιφιμέδεια είπε...

Χάρος Άχαρος, δώρον άδωρον;

lemon είπε...

Μα, δεν σου αρέσει ο Μάνου Τσάο; Για μένα, την παντελώς άσχετη με τη μουσική, την λάτρη της ησυχίας, είναι τα μόνα τραγούδια που μπορώ να ακούω οποιαδήποτε ώρα, ξανά και ξανά, επί χρόνια.
Και περισσότερο: με κάνουν να σκέφτομαι ότι η ζωή είναι ωραία όταν, λίγο πριν βάλω το cd, σκεφτόμουν ότι η ζωή δεν είναι καθόλου ωραία.
Περίεργα παιχνίδια αυτά, ε;

Ιφιμέδεια είπε...

@Lemon

Επιτέλους μετά από τόσα χρόνια βρήκαμε κάτι να διαφωνούμε!!!

(xxxxx)

lemon είπε...

Καταπληκτικό!

7Demons είπε...

Υπόπτως ύποπτος βεβαίως.
Και με -ξανά πάλι-εκλεκτικές συγγένειες...


υγ.Το καταλαβαίνω να σκέφτομαι εγώ το θάνατό μου.
Αλλά εσείς???????....please.

7Demons είπε...

Υπόπτως ύποπτος βεβαίως.
Και με -ξανά πάλι-εκλεκτικές συγγένειες...


υγ.Το καταλαβαίνω να σκέφτομαι εγώ το θάνατό μου.
Αλλά εσείς???????....please.

Ιφιμέδεια είπε...

@7 demons

Α, μα είναι μιά φυσιολογική σκέψη, δεν πρέπει να μας τρομάζει τόσο, όσο κι αν μας στενοχωρεί.

Υ.Γ. Μου θυμίσατε μιά κακιά γεροντοκόρη που δούλευα μαζί της και έλεγε "όλοι θα πεθάνετε μιά μέρα" χαχαχα