Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Σιγά-σιγά και μερικές φορές ξαφνικά

Με το πέρασμα των ημερών οι στάχτες από την μεγάλη πυρκαγιά κάθονται διαρκώς παντού, σιγά-σιγά, αλλά σταθερά.  Έτσι γίνεται και μετά από τις εκρήξεις ηφαιστείων. Σου λέει η τέφρα κάνει πολύ καιρό να κατακάτσει. Καλύπτουν τα πάντα, κάθε επιφάνεια, το μέσα και το έξω, όπου κοιτάξω γύρω μου τις βλέπω.Μαζεύονται μέσα στο στόμα μου για να περάσουν μέσα μου και συχνά μου κλείνουν την αναπνοή, δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Κυριολεκτικά μου κόβεται η ανάσα, κυρίως το βράδυ την ώρα που κοιμάμαι. Δεν βλέπω πιά όνειρα, μόνο πολύ αμυδρές σκιές που κινούνται με υποτυπώδη αφήγηση. Μάλλον φταίνε οι στάχτες.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, πρέπει να πάρω διαζύγιο από εκείνην που νόμιζα ότι ήταν η καλύτερή μου φίλη. Ήρθε στο σπίτι μου την Παρασκευή που μας πέρασε να με συλλυπηθεί και μου ανακοίνωσε ότι παντρεύτηκε στο τέλος Αυγούστου. Ξαφνικά μου είπε το αποφάσισαν και έσπευσαν σε ένα δημαρχείο. Δεν μου έδωσε καμιά εξήγηση γιατί δεν μου το είπε νωρίτερα ή αργότερα, ούτε φυσικά γιατί δεν προσκλήθηκα. Αυτό το ξαφνικά έπρεπε να μου τα πει όλα. Με παρατηρούσε την ώρα που μου αφηγόταν μιά περίεργη ιστορία εργασιακής πρεμούρας για ένα επίδομα -που υποτίθεται εξηγούσε αυτό το "ξαφνικά". Εγώ ήμουν ήρεμη. Της είπα εκείνη την ώρα ότι μετά το θάνατο της μαμάς μου δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να με ταράξει. 

Είπα ψέμματα. Όταν έφυγε, άρχισα να το σκέφτομαι διαρκώς και ταράχτηκα όντως και περιέργως πολύ. 
Το βράδυ έκανα μιά έρευνα στο Google με το όνομά της. Δεν το είχα ξανακάνει ποτέ. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε και τί περίμενα. 
Βρήκα την αγγελία του γάμου της σε ένα παλιό φύλλο της Αυγής. Από το τέλος Ιουνίου. Περίπου δεκαπέντε μέρες πριν την βάφτιση του μωρού μου στην οποία φυσικά την είχα καλέσει. 
Δεν ξέρω γιατί με ενόχλησε και η επιλογή της Αυγής. Ήθελα να πάρω τηλέφωνο την εφημερίδα και να τους πω ότι αυτοί που δημοσίευσε την αγγελία τους δεν είναι αληθινοί αριστεροί, δεν είναι έτσι οι αριστεροί. Ή μπορεί και να είναι ακριβώς έτσι, ξέρω κι εγώ;

Τώρα εγώ που δεν είχα κανένα πρόβλημα μαζί της θα πρέπει να βρω το κουράγιο να χωρίσουμε. Σαν εκείνα τα ζευγάρια που την απόφαση πρέπει να πάρει ο κερατωμένος. Για να μην εξευτελίσουμε περισσότερο τα 25 χρόνια της φιλίας μας της αχώριστης. Πώς χωρίζεις μετά από 25 χρόνια; Θα το μάθω κι αυτό ως φαίνεται. Σαν μικρός θάνατος θα είναι κι αυτό λιγάκι. Τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση θα διαλέξω εγώ την ώρα, κάτι είναι κι αυτό. Δεν θα τρομάξω.

Συνεχίζουν να πέφτουν γύρω μου στάχτες. Τις βλέπω στα βλέφαρά μου όταν μισοκλείνω τα μάτια. Όπως εχτές στο πάρκο. Ο μικρός είχε κοιμηθεί στο καρότσι, μεσημεράκι και μαζεύονταν τα σύννεφα για τη βροχή. Καθόμουν σ'ένα παγκάκι κι αισθανόμουν ασφαλής και ήρεμη μέσα στις ευτυχισμένες οικογένειες, στους μπαμπάδες που έπαιζαν μπάλα και στις μαμάδες που κουνούσαν κούνιες. Μόλις κοίταξα τον ουρανό άρχισαν πάλι να πέφτουν στάχτες και δεν έβλεπα καλά και πήρα το μωρό κι έφυγα. Τώρα που το σκέφτομαι πιό πολύ ταίριαζα με μια μισότρελη κυρία με ένα κόκκινο φόρεμα που καθόταν με ανοικτά πόδια σε ένα άλλο παγκάκι. Μαύρα εγώ, κόκκινα αυτή, ταιριάζαμε.

Όλο το Σαββατοκύριακο καταπίνω στάχτες. Τρώω γλυκά διαρκώς για να μπορέσω να τις καταπιώ καλύτερα, αλλά αυτές δεν πάνε με τίποτα κάτω. Με μπουκώνουν και ξυπνάω μέσα στη νύχτα χωρίς ανάσα, πάλι και πάλι. Πρέπει να ψάξω στο Google πώς καταπίνονται οι στάχτες. 





27 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Μόλις τέλειωσα την ανάγνωση του ποστ, έπιασε η βροχή και σκέφτηκα
ότι αυτή μπορεί να ξεπλύνει τις στάχτες. Ίσως μπορεί ακόμα με τον ήχο της να παρηγορήσει κάπως και να απαλύνει την πίκρα της απώλειας.

Astero είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Astero είπε...

Δεν ξέρω τι να σου πω, μόνο ο χρόνος μπορεί να απαλύνει τον πόνο. Και της απώλειας και του "διαζυγίου", είναι παράλογα και τα δύο και πολύ σκληρά. Δεν σου έχω ξανασχολιάσει, αλλά είμαι στην ίδια φάση και πραγματικά, επειδή ξέρω πώς νοιώθεις, σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να περάσει γρήγορα. Και σε μένα το ίδιο.

Provato είπε...

εγώ προτείνω ν αφήσεις τις περιττές ανωτερότητες και να την φέρεις αντιμέτωπη με την πραγματικότητα που ανακάλυψες.

Να μην κάτσεις εσύ να βράσεις στον ζουμί σου. να βράσει αυτή στην ντροπή της.

στείλε Link Κανονικά με την αναγγελία και κάνε σκηνικό Αλέξις με την οργή και το θυμό που δικαιολογημένα πρέπει στην περίσταση.

(άσε που μπορεί να έχει τρόπο να σου εξηγήσει και να σωθεί και η φιλία)

έμπαινε, δεν έχεις τίποτε να χάσεις, αντίθετα θα είσαι και περήφανη που έκανες το σωστό προς τα σωθικά σου

xxx

Σταυρούλα είπε...

Για τη φίλη συντάσσομαι με το αγαπημένο Πρόβατο χωρίς σκηνικά αλλά ειρωνικά του τύπου:" Μα κοίτα, τι περίεργα πράγματα βρίσκει κανείς καμιά φορά" .

Για τις στάχτες θα πω πως είναι νωρίς ακόμα. Οι στάχτες δε θα περάσουν με γλυκά. "Αποθήκευσε" τις στιγμές με το μικρό. Η ζωή είναι το αντίδοτο.

ΕΥΗ είπε...

Καταρχάς θερμά συλλυπητήρια για τη μητέρα σου.
Για τη φίλη σου θα συμφωνήσω με το Πρόβατο- καθαρές εξηγήσεις.
Κι εγώ πολλές φορές έχω φανεί πολύ λίγη απέναντι στους φίλους μου παρόλο που τους αγαπώ βαθιά.
Το αποδίδω σε μία ακατανίκητη συναισθηματική νωθρότητα που είναι σαν να με καταπίνει.
Θα μου ήταν αλήθεια δυσβάσταχτο να με τιμωρήσουν στερώντας μου τη φιλία τους.
Αν μπορείς ας είσαι εσύ η πιο δυνατή και ας δείξεις μεγαθυμία.
Αν πάλι σε βαραίνει πολύ αυτό που συνέβη, μην το κουράζεις, καλύτερα να χωρίσετε.
Να σου ζήσει το μπεμπίνι!
START2

Xilaren είπε...

αχ, βρε ιφ. xxx

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Η χρησιμότητα που βρίσκω στη βροχή είναι ότι μπορεί κανείς να κλαίει δημόσια χωρίς να τον καταλαβαίνουν. Κι αυτό κάτι είναι.

Ιφιμέδεια είπε...

@Αστέρω

Λυπάμαι ειλικρινά για την απώλειά σου. Ελπίζω όντως να αλλάξει κάτι και να πάψει ο μεγάλος πόνος.

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο

Ακολούθησα τη συμβουλή σου και δεν βγήκα χαμένη. Αναπροσδιορίσαμε τη σχέση μας και αισθάνομαι ότι κέρδισα ξανά τη φίλη μου. Δεν μπορεί να μην έφταιγα κι εγώ.

(έτοιμος είσαι για στήλη συμβουλών)

Ιφιμέδεια είπε...

@Σταυρούλα

Είχατε δίκιο κι εσύ κι ο Πρόβατος (βλ. από πάνω).
Το φαγητό είναι προφανώς κάποιο υποκαταστάτο κλασική επιλογή καταθλιπτικού.

Ιφιμέδεια είπε...

@Εύη

Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Νομίζω το σώσαμε. Χρειάζεται όταν αγαπάμε να μην είμαστε τόσο αυστηροί.

Ιφιμέδεια είπε...

@Xilaren

xxxxx

ellinida είπε...

Είναι μερικοί άνθρωποι που σε θέλουν μόνο γιά τις λύπες, όχι γιά τις χαρές. Γιά τις χαρές έχουν άλλους. Φίλη μου δεν με κάλεσε στον γάμο της γιατί ο πατέρας της δεν της επέτρεψε να καλέσει όσους ήθελε γιά να μην πληρώσει πολλά γιά την δεξίωση. Φαίνεται δεν ήμουν σ' αυτούς που ήθελε. Τι να πεις... λες και αυτή ήταν δικαιολογία σ' έναν άνθρωπο που της έδωσε και ένα πιάτο φαί όταν είχε ανάγκη. Της μιλάω ακόμα αλλά τουλάχιστον τώρα ξέρω ποιάν έχω απέναντι μου. Κακώς ίσως, υποκρινόμαστε σχέσεις... πόσο αηδιαστικό είναι αυτό;
Λυπήθηκα πολύ γιά την μητέρα σου.

Provato είπε...

γιου γκο γκέρλ! πολύ χάρηκα αδελφούλα μου που όλα καλά (ελπίζω βέβαια πριν το αγκάλιασμα της συμφιλίωσης να πρόλαβες να ρίξεις ένα ποτήρι Μοέ στα μούτρα της)

Ιφιμέδεια είπε...

@ellinida

Ξέρεις, αυτό με έχει πιάσει κι εμένα. Θυμός γιατί δεν θέλω να υποκρίνομαι πιά με τους ανθρώπους που αγαπώ. Δύσκολο βέβαια γιατί δεν μπορώ και δεν πρέπει να τους λέω κάθε μ***κία που μου έρχεται στο κεφάλι.
Σ'ευχαριστώ για την καλή σου κουβέντα.

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο

Αχ ήμουνα στο τηλέφωνο πώς να ρίξω Μοέ; Μόνο δολοφονικό βλέμμα, κούνημα χαίτης κ.τ.ό.

ma είπε...

πραγματικα συλληπητηρια για την μαμα σου.
Ξέρεις, οι ανθρωποι -δυστυχώς ολοι ανεξαιρέτως- κανουμε λ α θ η.

Σου το λεει καποιος που εκανε πολλά. Αν αγαπας συγχωρείς. Αν αγαπάς πολύ συγχωρείς και ξεπερνας. Πάντα όμως εξηγωντας τα πάντα διεξοδικά.

Συγγνώμη Β. δεν προσπαθώ να σου υποδείξω τίποτα.

7Demons είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
7Demons είπε...


Καταπίνονται.
Με τον καιρό-trust me.

Ιφιμέδεια είπε...

@7demons

Σας εμπιστεύομαι.

Elva είπε...

Aργησα, αλλα μολις διαβασα την ειδηση του θανατου τηε μητερας σου και για μενα αυτο ειναι το πιο συγκλονιστικο Ιφι. Τα ειλικρινη συλληπητηρια μου.
Ολα τα αλλα δεν εχουν και τοση σημασια,εκτος απο τους δικους μας ανθρωπους.
Κοιτα να εισαι δυνατη γιατι θα φαμε πολλες...κατραπακιες απο δω και περα στη ζωη μας και πρεπει να εχουμε ξεκαθαρισει τις προτεραιοτητες μας. Εκτος απο ενα φιλο που εχασα λογω θανατου και δεν θα συγχωρησω ποτε οσους μου το απεκρυψαν οσο εγω ημουν μακρια, δεν λυπαμαι για αλλο φιλο/η, γιατι καταλαβα οτι δεν ηταν φιλοι αυτοι που εχασα με το που εφυγα!
Το καταλαβα αργα,βεβαια, αλλα το καταλαβα παντως.
Εχεις τωρα το μωρακι σου και τον συντροφο σου, για ολους τους αλλους μη σκας και τοσο πολυ, γιατι ουτε αυτοι σκανε απ ο τι φανηκε....

Φιλια απο Βορρα!

Silia είπε...

Όντως , η βροχή ξεπλένει (κάπως) πιο γρήγορα τις στάχτες .
Και η πιο αποτελεσματική και συνάμα όμορφη "βροχή" , λέγεται ... "δάκρυα".
Άφησέ τα ελεύθερα .

Ιφιμέδεια είπε...

Έλβα μου, σ'ευχαριστώ πολύ για το μήνυμά σου.
Είναι πολύ αληθινά όσα μου γράφεις, δίκιο έχεις.
Και ειδικά μετά από όσα έχω περάσει το τελευταίο διάστημα δεν θα έπρεπε να σκάω τόσο πολύ.
Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά εκεί που είσαι.

Ιφιμέδεια είπε...

Σίλια, έχεις απόλυτο δίκιο.
Είναι φορές που δεν μπορώ να συγκρατηθώ, αλλά τις περισσότερες πρέπει να συγκρατούμαι λόγωτ ου μωρού κι αυτό με καταπιέζει κάπως, δεν στο κρύβω.
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για το μήνυμά σου. Αισθάνομαι ότι κατάλαβες τί έγραψα.

Heliotypon είπε...

Εγώ δεν κατάλαβα γιατί είναι τόσο σημαντικό να σε καλέσει κάποιος/α στον γάμο τους ή ακόμη να σου ανακοινώσει ότι παντρεύεται. Μερικά πράγματα είναι προσωπικά και αν κάποιος δεν θέλει να τα δημοσιοποιήσει, παρά την επικρατούσα συνήθεια πανηγυρικού εορτασμού, νομίζω το δικαιούται. Μήπως υπερβάλλεις;

Ιφιμέδεια είπε...

@Heliotypon

Το σκέφτηκα μήπως υπερβάλλω, αλλά πάλι σκέφτομαι το εξής απλό. Βεβαίως ο καλύτερός σου φίλος έχει δικαίωμα να παντρευτεί και να μη σε καλέσει, αλλά αν δεν θέλει καν να σου το πει, ε, νομίζω κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι δεν είναι ο καλύτερός σου φίλος. Έτσι απλά.
Και αυτή η συνειδητοποίηση εμένα τουλάχιστον με στενοχώρησε.
Γιατί όπως και να το κάνεις ο γάμος ακόμη και χωρίς εορταστικούς πανηγυρισμούς -που και εγώ απεχθάνομαι, και το απέδειξα εμπράκτως όταν χρειάστηκε- ε, παραμένει ένα γεγονός σημαντικό.