Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

AFM

Δεν τον γνώρισα ποτέ από κοντά, δεν ανταλλάξαμε ποτέ προσωπικά μηνύματα, δεν ήξερα το πραγματικό του όνομα. Δεν το ξέρω ούτε τώρα που γράφω αυτές τις λέξεις. 
Κάποιος έγραψε ότι τον έλεγαν Γιώργο. 

Δεν έχει μάλλον σημασία τώρα. Για μένα ήταν πάντα ο φίλος αγαπητός μπλόγκερ Allu Fan Marx και τον ήξερα μόνο από τα γραπτά του. Από τα κείμενά του και τα σχόλιά του που ήταν πάντα εύστοχα και πάντα ευγενικά. 

Κι απέπνεαν τα γραπτά του όλα ένα τέτοιο ήθος, μια τέτοια ευαισθησία, μια τέτοια ποιότητα που ειλικρινά δεν έχω πώς να διαχειριστώ την είδηση του θανάτου του παρά μόνο με μια βαθιά στενοχώρια, μια μεγάλη θλίψη. 

Είναι συναίσθημα περίεργο αυτό. Γιατί δεν είναι απλώς η στενοχώρια που νιώθεις όταν ας πούμε πεθαίνει ένας αγαπημένος σου συγγραφέας. 
Καλώς ή κακώς τελικά αποδεικνύεται ότι η ιστολογική παρουσία δεν είναι μόνο συγγραφή. Είναι πολλά περισσότερα αυτά που περνούν ανάμεσα στις λέξεις, αυτά που σε βοηθάνε να διαμορφώσεις μια εικόνα γι'αυτόν που διαβάζεις. Μια εικόνα τόσο πολύ ζωντανή, τόσο κοντινή, που έτσι ορθώνεται μπροστά σου ζωντανός ο άνθρωπος που γράφει, που εκφράζεται όπως επιλέγει να εκφράζεται και είναι σαν να τον ξέρεις καλά, καλύτερα από ανθρώπους με τους οποίους επικοινωνείς δια ζώσης. 

Έτσι είναι που φτάνεις τώρα να γίνεται και η απώλεια κοντινή κι αυτή. Και η θλίψη εντελώς μα εντελώς ειλικρινής, εντελώς μα εντελώς αληθινή, εντελώς μα εντελώς βαθιά.

Ούτε ξέρω αν βγάζει νόημα αυτό που γράφω, ούτε που με νοιάζει κιόλας. 

Ο αγαπημένος μου ιατρός-τερματοφύλακας-επιστήμων-πρωθυπουργός της Τζατζουφίας Δρ Φλάντζας έγραψε με αφορμή την απώλεια αυτή δυό λόγια που μου φάνηκαν ωραία και ουσιαστικά. 

Τα αναδημοσιεύω χωρίς την άδειά του. 

Θα έλεγα πως έφυγε για τον Παράδεισο που πηγαίνουν να συναντηθούν οι μπλόγκερ, αλλά δεν πιστεύω σε κανενός είδους παράδεισο, μπορώ μόνο να το φανταστώ ως ποιητική αδεία. Ένα Παράδεισο που αυτός και πολλοί άλλοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν, να ποστάρουν, να σχολιάζουν και να τσακώνονται σε μια άλλη διαδικτυακή διάσταση που δεν μας αφορά μέχρι να έρθει η σειρά μας να την ανακαλύψουμε. 




4 σχόλια:

Dr.Φλάντζας είπε...

Σας ευχαριστώ, φίλτατη.

Dr.Φλάντζας είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
morfeas είπε...

Το έχω νιώσει κι εγώ αυτό το συναίσθημα της "απώλειας.."

Καλώς σε βρήκα

KAPARDELI EFTICHIA είπε...

Αγαπητή ΚΑΛΛΙΤΣΑ ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ ? Ειχαμε βρεθεί στα Σικελιανα στην Σαλαμινα ΠΡΟΠΕΡΣΥ ΚΑΠΑΡΔΕΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΑς ΕΙΧΑ ΔΩΡΙΣΕΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ https://www.facebook.com/kapardeli.eftichia ΚΑΙ ΕΔΩ http://eftichiakapa.blogspot.in/…/a-vishnu-pandya-gujarati.…