Γλυκέ μου φίλε,
την Τρίτη θα θάψω μαζί σου ένα κομμάτι από τα παιδικά μου χρόνια. Μου χάριζες κάποτε τα μόνα χαμόγελα μιας σκούρας μέρας. Τα πιό ακριβά δώρα.
Εύχομαι να συναντηθούμε ξανά κάποτε σε μια άλλη ζωή, σε μια άλλη διάσταση, κάπου. Να γελάσουμε. Να θυμηθούμε και να κλάψουμε παρέα.
Δεν ξέρω γιατί πρέπει να φύγεις τόσο γρήγορα. Ποιός θεός σε ζήλεψε και σε πήρε κοντά του.
Σε κρατάω μέσα μου ωραίο σαν ήλιο, δυνατό κι ανίκητο. Πώς είναι δυνατόν να λείπεις;
9 σχόλια:
Ιφι,
Ξέρω πως είναι να χάνεις φίλο. Ξέρω πως είναι να φεύγει κάποιος πάνω που του ανοίγεται μπροστά η ζωή. Αν και μας άφησε σχεδόν 15 χρόνια τώρα, ο Κώστας είναι παρών στις κουβέντες και στις παρέες σαν να μην έλειψε ούτε μια μέρα.
varometro
Ευχαριστώ για τη σκέψη σου.
Δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμη. Πονάει πολύ.
κουράγιο
Έχασα τον καλύτερό μου φίλο πριν από πολλά χρόνια. Μερικές φορές φαντάζομαι τι θα λέγαμε σήμερα. Ο πόνος φεύγει και αφήνει ένα ίχνος μελαγχολίας.
Δεν ξέρω τι να σου πω,δεν είμαι καλός σε αυτά...Να ζήσεις να τον θυμάσαι, Ιφιμέδεια,κουράγιο
Λέμον, ευχαριστώ πολύ για τη σκέψη σου.
Περαστικέ, κάπως έτσι γίνεται μάλλον με το θάνατο. Δεν μπορώ να διανοηθώ οτι δεν θα τον ξαναδώ, ότι δεν υπάρχει. Ήταν τόσο γεμάτος ζωή...τόσο πολύ γεμάτος κέφι.
Cobden, σε καταλαβαίνω.
Ούτε κι εγώ ξέρω τι να πω σε αυτές τις περιπτώσεις. Σ'ευχαριστώ για τη σκέψη.
Δύναμη κοριτσάκι για τον αυριανό αποχαιρετισμό...
Σ'ευχαριστώ φιλαράκι μου καλό.
Δημοσίευση σχολίου