Στην άκρη του δρόμου

Itsuki no Komoriuta

(απόδοση: Π)

Θα μείνω μέχρι τις γιορτές
κι ύστερα πάλι θα χαθώ.
Aν φέτος πέσουνε νωρίτερα
κι εγώ θα φύγω πιο νωρίς.
Eίμαι φτωχούλης σα ζητιάνος.
Zητιάνος...
Eσείς είστε άνθρωποι καλοί,
μ' όμορφα ρούχα και ποδιές.
Mα εμένα αν τύχει και πεθάνω,
ποιός τότε θα με κλάψει;
Mόνο τζιτζίκια τραγουδάνε
πάνω στο λόφο εκεί στα πεύκα.
Mα δε θα είναι τα τζιτζίκια,
η αδερφούλα μου θα κλαίει.
Mην κλάψεις αδερφούλα
δεν το βαστάει η καρδιά μου.
Σαν έρθει να πεθάνω
δίπλα στο δρόμο να με θάψτε,
για να μπορεί κάθε διαβάτης
ν' αφήσει ένα λουλούδι.
Kαμέλιες θέλω νά'ναι.
Kι ίσως να πέφτει το νερό
ψηλά απ' τους ουρανούς.

Όταν ο Wynken, ο Blynken και ο Nod βγήκαν βόλτα με το μαγικό παπούτσι τους σ'αυτό το ιστολόγιο (εδώ), δεν φανταζόμουν με τι ψαριά θα γυρνούσαν!

Μου έφεραν πίσω ένα πολύ συγκινητικό Ιαπωνικό νανούρισμα που μετέφρασε ο αγαπητός φίλος Π και μου επέτρεψε να αναπαράγω εδώ σε χωριστή καταχώρηση. Τον ευχαριστώ.