Ανθρώπινες Ιστορίες - Take no prisoners

Σε εβδομαδιαίο τηλεοπτικό περιοδικό μιά κυρία που αυτοαποκαλείται "Συγγραφέας - Ανθρωπολόγος" απαντά σε αναγνώστες -γιά την ακρίβεια, σχεδόν αποκλειστικά αναγνώστριες- που της απευθύνονται με επιστολές σχετικά με προσωπικά τους προβλήματα.

Πέρα από το γεγονός ότι ούτως ή άλλως αμφισβητώ τη μέθοδο αυτή προκειμένου να λύσει κανείς ένα σοβαρό προσωπικό του πρόβλημα απευθυνόμενος επιστολικά στην εν λόγω κυρία, περισσότερο με εντυπωσιάζει το ύφος και ο τόνος των απαντήσεων της ίδιας. Παρακολουθώ τη στήλη εδώ και αρκετό καιρό και έτσι μπορώ με σχετική ασφάλεια να πω ότι τις απαντήσεις γράφει το ίδιο πρόσωπο. Λογικά η ίδια η κυρία που κοσμεί τη στήλη της με μία επιβλητική της φωτογραφημένη προτομή σε 3/4, χαμογελαστή, με μεγάλα ενώτια και πολύ αυτοπεποίθηση.

Τα προβλήματα που κοινωνούν οι αναγνώστριες είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία αισθηματικά. Γυναίκες που βιώνουν προδοσία, σχέσεις εκμετάλλευσης, σχέσεις με παντρεμένους άντρες ή εξωσυζυγικές σχέσεις, κλπ. Οι απαντήσεις προς τις αναγνώστριες περνούν πάντοτε το ίδιο μήνυμα, παιδαγωγούν το κοινό προς την ίδια κατεύθυνση: η γυναίκα πρέπει να αυτονομηθεί, να μην "κλαίγεται", να μην δέχεται να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Σε αυτό η κυρία που απαντά είναι κάθετη και το ύφος της πολύ αυστηρό.

Ως εδώ ίσως να ήταν καλά. Η συνέχεια του μηνύματος όμως, η συνέχεια της αγωγής των αναγνωστριών, είναι σαφής: η γυναίκα δεν πρέπει να αφήσει τον άντρα να έχει τον πρώτο λόγο, πρέπει πιά η ίδια να τον "χειριστεί" με διάφορες μεθόδους (να τον προκαλέσει, να τον απατήσει, να τον κάνει να φερθεί έτσι ώστε να προκληθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα, κλπ.). Το επιθυμητό αποτέλεσμα σύμφωνα με την Συγγραφέα - Ανθρωπολόγο είναι ο καλός γάμος. Προκειμένου να επιτευχθεί, ισχύει προφανώς ότι όλα επιτρέπονται στον έρωτα και τον πόλεμο. Και σ'αυτό τον πόλεμο η στρατηγός δίνει το σύνθημα πριν την επίθεση: take no prisoners. Η στήλη μυρίζει αίμα.

Πριν συνεχίσω πρέπει γιά να είμαι δίκαιη να αναφερθώ και στους απλούς στρατιώτες αυτού του πολέμου, τις ίδιες τις αναγνώστριες-επιστολογράφους. Δεν είναι αμέτοχες, όπως ποτέ δεν μπορεί να είναι κάποιος που κυκλοφορεί και οπλοφορεί. Οι περισσότερες γράφουν στην εν λόγω κυρία γιατί ξέρουν ότι θα τις καταλάβει αφού σκέπτονται παρόμοια και θα τους δώσει αποτελεσματικές οδηγίες. Είπαμε: έχουμε πόλεμο κι ο στρατηγός-πρότυπο έχει τον επιτελικό ρόλο να δίνει τις κατάλληλες οδηγίες-εντολές με αυστηρό τόνο. Υπάρχουν και κάποιες λίγες επιστολογράφοι που φαίνεται ότι δεν ανήκουν στην "χειραφετημένη" μεγάλη πλειοψηφία. Είναι συνήθως "άβγαλτα" κορίτσια της επαρχίας που πληγώνονται από τους "έμπειρους" άντρες και θέλουν να αντιδράσουν, να δραστηριοποιηθούν, να γίνουν κι αυτές γυναίκες- στρατιώτες-τιμωροί.

****

Η στήλη της κυρίας συνήθως φιλοξενεί μία με δύο επιστολές. Εδώ σας αντιγράφω την επιστολή και την απάντηση της Συγγραφέως - Ανθρωπολόγου σε μία από αυτές. Προσέξτε παρακαλώ τόσο το ύφος της επιστολής (η οποία βεβαίως ενδέχεται να έχει υποστεί συντομεύσεις) όσο και το ύφος της απάντησης. Θαυμάστε ανάλυση της κατάστασης και εξεύρεση λύσεων. Σας συμβουλεύω καθώς τις διαβάζετε να έχετε δύο φωνές ηθοποιών στο μυαλό σας. Της αξιαγάπητης Νίτσας Μαρούδα στο ρόλο της επιστολογράφου και της υπέροχης Σπεράντζας Βρανά στο ρόλο της Ανθρωπολόγου. Παρεμβάλω σε αγκύλες δικά μου σχόλια και υπογραμμίζω τα αγαπημένα μου σημεία.

Αγαπητή κυρία Μ.

Θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα δικό μου προβληματισμό. Ονομάζομαι Σ. και είμαι 28 χρονών. Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο βγήκα από μιά σχέση με πάρα πολλά προβλήματα, αλλά κατάφερα να βρω τον εαυτό μου. Εργάζομαι σε μιά δημόσια υπηρεσία και στο κτίριο [μ'αρέσει που δεν μιλάμε με δωμάτια και ορόφους] υπάρχουν τρεις άντρες που με φλερτάρουν. Ο ένας είναι διευθυντής παντρεμένος με 2 παιδιά, ένας συνάδελφος παντρεμένος με 1 παιδί, και ο τρίτος αρραβωνιασμένος 1 χρόνο.
Με τους 2 πρώτους η κατάσταση είναι ελεγχόμενη [situation is under control; roger]. Ο τρίτος είναι που με προβληματίζει. Ο Γ. έχει σχέση με την αρραβωνιαστικιά του 10 χρόνια [πως λέμε Καλομοίρα, ε, αυτή είναι η Κακομοίρα και δεν πάει Eurovision] και μένουν μαζί εδώ και έξι μήνες. Το φλερτ του είναι διακριτικό και για να είμαι ειλικρινής και πολύ αποτελεσματικό. Πιστεύω ότι έχω αρχίσει να τον ερωτεύομαι. Τον Οκτώβριο πήγαμε (μόνο οι εργαζόμενοι) εκδρομή για 2 μέρες. Ευχόμουν ο Γ. να μην κάνει τίποτα γιατί ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να αντισταθώ. Οι ευχές μου όμως, όπως καταλαβαίνετε, έπεσαν στο κενό [ναι, κάτι καταλάβαμε]. Ολοκληρώσαμε ό,τι είχε ξεκινήσει και ήταν υπέροχο.
Στη δουλειά τώρα συνεχίζεται το φλερτ πολύ πιό έντονο και εδώ έρχεται ο προβληματισμός μου. Ενώ θέλουμε κι οι δύο να βρεθουμε εκτός δουλειάς, ο Γ. το σταματάει. Τι να κάνω; Προσπάθησα να σταματήσω το φλερτ, αλλά δεν τα κατάφερα. Κάθε φορά που μιλάω στο τηλέφωνο "στήνει" αυτί και όταν με φλέρταρε έντονα ένας φίλος του διευθυντή [είναι ο τέταρτος αλλά δεν μετράμε πιά], είχε νευριάσει τόσο πολύ που νόμιζα πως θα εκραγεί...
Πιστεύετε ότι απλά θέλει να αυτοεπιβεβαιώνεται; Γιατί δεν επιδιώκει να βρεθούμε εκτός δουλειάς; Κι αν απλά του αρέσει το παιχνίδι, γιατί δεν με αφήνει να το σταματήσω; Γιατί ζηλεύει; Δεν είμαι από τις γυναίκες που χωρίζουν ζευγάρια,αλλά τον θέλω πάρα πολύ. Τι να κάνω; Βοηθήστε με. Ευχαριστώ.

****

Ό,τι είναι να γίνει, πρέπει να γίνει τώρα [εντολή στρατηγού: επίθεση!]. Και θα σου εξηγήσω γιατί. Αυτός ο αρραβώνας κράτησε πολύ. Πάει να πιάσει τον κανόνα: είμαστε 10 χρόνια μαζί, δεν έχουμε παντρευτεί, καβγαδίζουμε, χωρίζουμε και μετά από λίγο τα ξαναφτιάχνουμε και αμέσως παντρευόμαστε. Ο "τρίτος" ας τον πω έτσι, καταλαβαίνει ότι ήρθε η ώρα να δεσμευτεί επιτέλους. Τι κάνει λοιπόν; Πανικοβάλλεται. Προσπαθεί να επιβεβαιωθεί όπου μπορεί, όπως μπορεί [αυτό δεν κολακεύει φαντάζομαι την επιστολογράφο]. Που μπορεί καλύτερα; Στη δουλειά. Εκεί είναι και τα "ασφαλή" όρια. Το μαντρί που μπορεί να παίξει ανενόχλητα. Απ'έξω καραδοκεί η αρραβωνιαστικιά [ούτε Βιετκόνγκ να ήταν η έρμη]. Τη φοβάται.
Ό,τι του αρέσεις είναι γεγονός. Για να έχεις τόσες κατακτήσεις μέσα στη δουλειά σου, σημαίνει ότι είσαι ωραία γκόμενα και σαν γυναίκα αρέσεις. Επειδή φοβάμαι ότι οδεύεις [μα κολλάει το "οδεύεις" με το "γκόμενα";] να μπεις στη θέση του θύματος, καθώς μου λες ότι τον έχεις ερωτευτεί, σου λέω από τώρα πως πολύ κινδυνεύεις να βιώσεις το εξής: να παραμείνεις η ερωμένη, ενώ αυτός θα προχωρήσει σε γάμο με την αρραβωνιαστικιά.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να του τα θέσεις επί τάπητος. "Εγώ σε αγαπώ και θέλω να είμαι μαζί σου. Πότε θα μιλήσεις στην αρραβωνιαστικιά σου;". Πίεσέ τον. Να ξεκαθαρίσει ποιά θέλει. Μπορείς να ενημερώσεις και την ίδια εμμέσως [!!!]. Η φασαρία, πάντως, πρέπει να γίνει τώρα και να μην καθυστερήσει [εντολή σαφής: άμεση δράση]. Κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Να μάθει κι αυτός ότι δεν μπορεί να παίζει ανενόχλητος και χωρίς επιπτώσεις [κάτι μου λέει ότι θα το μάθει].