Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Αύριο θα διαδεχτώ τον εαυτό μου

Διασχίσαμε τα Midlands με κρατημένη την ανάσα προσπερνώντας φασιανούς και αγριοκούνελα.
Το υποβρύχιό μας αναδύθηκε στον Trent. Πήραμε βαθιά ανάσα υπό το βλέμμα ενός χοντρού γκρίζου σκίουρου, πραγματικώς καιροσκόπου.

Κολύμπησα τα τελευταία 50 μέτρα μόνη μου -όπως έπρεπε να κάνω.
Όλα πήγαν καλά ευτυχώς. Έριξα τη βόμβα μου χωρίς να τραυματιστώ.

Το Λονδίνο ήταν 7 μέρες θαυμάσιο. Στα σοβαρά όμως. Στ'αλήθεια.

Στην αποβάθρα του Μετρό ο Mr Grumpy (κι από δίπλα η Miss Sunshine δεν βάζει γλώσσα μέσα!)



(κι εδώ πώς η τέχνη αντιγράφει τη ζωή)

Στο Βρετανικό Μουσείο είδαμε γνωστούς σαν τον Idrimi και την Puabi, αλλά μείναμε με ανοιχτό το στόμα μπροστά σε ένα άγαλμα από τα νησιά του Πάσχα.
Παρεμπιπτόντως, είμαι κατά της Επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα.

Το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2008 είδα το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα της ζωής μου.


Ανήμερα των γενεθλίων μου, συνάντησα μιά μυθιστορηματική ύπαρξη. Ένα κορίτσι τόσο Λονδίνο, που νομίζω ότι όταν την αποχαιρέτησα επέστρεψε μέσα στη μεγάλη ασημένια οθόνη του σινεμά, όπως στο Πορφυρό Ρόδο του Καΐρου.

Έχει πολύ ενδιαφέρον να κατουράς μέσα σε ένα μαγικό αυγό με υπόκρουση κελάιδημα πουλιών και βέλασμα προβάτων.


Καθίσαμε στο Gamble Room του V&A εν μέσω βοής και φασαρίας, όμως το πιάνο ακουγόταν καθαρά κι εκείνη τη στιγμή ένιωσα ευγνωμοσύνη κι ευτυχία.


Η σκάλα του Courtauld, ο Άγιος Μαρτίνος των Αγρών, τα ψεύτικα παπαρουνοστέφανα στα πόδια ενός μνημείου στο Mall, οι χρυσές ακροβάτισσες πάνω απ'την Piccadilly.


Μόνη απογοήτευση η Tate Modern. Πιό πολύ μ'άρεσε η έκθεση των αποφοίτων των ΑΣΚΤ στο Μετρό πριν λίγες μέρες.

En fin, όταν γυρίσαμε στο σπίτι μας μας περίμεναν παρηγορητικά ανθισμένα ζουμπούλια. Κάτι είναι κι αυτό...



Από τότε που γυρίσαμε, τρώω κάθε μέρα μπεζέδες και σκέφτομαι συνέχεια ένα ντοκυμαντέρ που είδα στο Σκάϊ, εδώ και κανένα μήνα. Ο υποτίθεται φυσιοδίφης παρουσιαστής μπαίνει σε μιά σπηλιά και βγάζει δια της βίας έξω τον υποτίθεται πιό χοντρό κροκόδειλο του κόσμου. Του καλύπτουν τα μάτια κι ο υποτίθεται άνθρωπος ανεβαίνει πάνω του και τον καβαλάει.
Η εικόνα αυτή του κροκόδειλου επανέρχεται συνέχεια στο μυαλό μου. Δεν μπορώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι. Θέλω να είχε δαγκώσει τον αναβάτη του. Θέλω να μην τον είχε ενοχλήσει κανείς.

13 σχόλια:

7Demons είπε...

Ο Idrimi μας σκιάζει λίγο-στην εκδοχή με τα μάτια πεταμένα όξω- και η Pu-Abi έχει μια χλιδάτη σκοτεινιά που δημιουργεί μια μικρή ανατριχίλα...αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα πολυαγαπημένη μας!
Φυσικά και ζηλεύουμε(δημιουργικά πάντα) μια Λόντρα όπως μπορούν άτομα σαν κι εσένα να βλέπουν και να αισθάνονται,η φαντασία μας καλπάζει για το κατούρημα σε μαγικά αυγά,τα μάρμαρα σηκώνουν μεγάλη κουβέντα,οι κροκόδειλοι αν και δεν είναι η συμπάθειά μας,καλό είναι να κόβουν και κάνα ποδάρι από παρόμοιους "ζωόφιλους" που και που,οι Λονδρέζες είναι υπέροχα αερικά μεταλλαγμένα σε ιέρειες κοινωνικών διαστρωματώσεων(από αλκοολικά τζάνκια μέχρι παγωμένες αριστοκράτισσες),αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν σας άρεσε η Tate μόδερν,τα χρόνια της Σάρας και τα-δημιουργικά- αγαθά της, ευχόμαστε επτακαρδίως για τα γεννέθλιά σας και γενικότερα πολύ χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε,γι΄αυτό please,γράφε συχνότερα!

:-)

YO!Reeka's είπε...

άμα σε διαβάσει η (αγγλοσπουδαγμένη και ερωτευμένη με το λονδίνο) *αθηνά* μου, θα βάλει τα κλάμματα και θα με παρακαλάει πάλι να μεταναστεύσουμε :)

enteka είπε...

τι τέλειο ποστ! και πόσο ζηλέυω!

[πολλές ευχές :):) ]

varometro είπε...

Παρατηρώ πως εσχάτως έχετε μετατραπεί σε αξιόλογο περιηγητή και ταξιδευτή. Μπορεί να μας λείπετε, αλλά μας αποζημιώνετε με τις περιγραφές σας.

Αν και το κατούρημα στο μαγικό αυγό μου έχει εξάψει την περιέργεια, θα 'θελα να σας ρωτήσω γιατί είσθε κατά της επιστροφής των μαρμάρων;

Χρόνια πολλά και καλά για τα γενέθλιά σας!

varometro

Xilaren είπε...

:)

:-x

sa de ntrepesai

(antidraseis/synais8imata me ti seira pou emfanistikan diabazontas)

Ιφιμέδεια είπε...

@7 demons:

Αχ, μα ο Idrimi είναι γλύκας! Συμπαθέστατος! Η Puabi, ε, είναι σκιαχτική...

Εσείς πάλι είστε ότι κοντινότερο σε Λονδρέζο ευγενή έχουμε συναντήσει στα ευλόγια εδώ και χρόνια που κόβουμε βόλτες. Γι'αυτό και είμαι σίγουρη ότι τον Λονδίνον σας πηγαίνει πολύ.

Με συγκινείτε πολύ με τις γενέθλιες ευχές. Αλήθεια. Ίσως φταίνε και τα ασήκωτα 37 μου χρόνια...

Ιφιμέδεια είπε...

@Yo!reeka's

Κάτι μου λέει ότι με την Αθηνά σας θα έκανα και κολλητή παρέα μη σας πω... Αν έχετε έστω και την παραμικρή δυνατότητα να ζήσετε στο Λονδίνο: ΦΥΓΕΤΕ ΣΑΣ ΛΕΩ, ΦΥΓΕΤΕ!!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Έντεκα:

Εγώ ζηλεύω εσένα: που έζησες τόσο πολύ καιρό στην ονειρεμένη μου πόλη!!!

σμουτς!

Ιφιμέδεια είπε...

@Βαρόμετρο:

Δεν μπορώ να σας αφήσω με την έξαψη.
Το κατούρημα εντός αυγού προσφέρεται στις τουαλέττες αυτού του εντελώς μαγικού bar
http://www.sketch.uk.com/#

Μπείτε στο site και πατήστε την επιλογή east bar. Είναι μόνο μιά εικόνα, για την εμπειρία παρακαλώ επισκεφτείτε ο ίδιος εν ευθέτω χρόνω!

Τώρα όσο για την καυτή πατάτα, θα πώ μόνο τα εξής, όσο μπορώ επιγραμματικά, γιατί μπορώ να μιλάω ώρες και προτιμώ σε αυτή την περίπτωση να πίνουμε καφέ (*hint*):

Ο Έλγιν στην Ελλάδα δεν απέσπασε μόνο τα γλυπτά του Παρθενώνα, αλλά και άλλες αρχαιότητες μεταξύ των οποίων και εντελώς μοναδικά κομμάτια από την διακόσμηση του θολωτού τάφου του Ατρέα.
Αυτές οι αρχαιότητες δεν περιλαμβάνονται στο αίτημα επιστροφής.

Γιατί;

Προφανώς γιατί το ελληνικό κράτος δεν τα θεωρεί ΤΟΣΟ σημαντικά ΟΣΟ τα γλυπτά του Φειδία, παρά το γεγονός ότι και αυτά αποσπάστηκαν βιαίως από υφιστάμενο εμβληματικό μνημείο της ελληνικής επικράτειας.

Αυτό για μένα είναι το εγγενές πρόβλημα με την διατύπωση του αιτήματος. Η αξιολόγηση.

Πώς και από ποιόν ένα αρχαίο αξιολογείται ως σημαντικότερο έναντι κάποιου άλλου, ένας πολιτισμός (ο κλασικός) πιό σημαντικός από έναν άλλον (τον μυκηναϊκό); Ποιός κρίνει; Η Μελίνα και ο εκάστοτε υπουργός; Εμείς με το συλλογικό μας ασυνείδητο το ερεθισμένο στον αγώνα του αιώνια αδικημένου Καραγκιόζη;

Γιατί δεν τα ζητάμε όλα πίσω, αίφνης; Πώς μπορούμε να διαλέγουμε;

Εγώ λέω λοιπόν: να μην κοιτάμε ζητήσουμε πίσω αυτά που μας πήρε ένας Έλγιν, να φροντίσουμε να κρατήσουμε εδώ αυτά που πουλάμε οι ίδιοι!!

Όλοι εμείς που υφιστάμεθα την οργανωμένη προπαγάνδα από Μελίνας και δώθε, αδιαφορούμε πλήρως για την ασύλληπτης έκτασης αρχαιοκαπηλεία και τις ανεπανόρθωτες καταστροφές που υφίστανται τα μνημεία. Συμβαίνει να γνωρίζω ότι επι συχνότατης βάσης συμβαίνουν τέτοια περιστατικά ανά την ελληνική επικράτεια και θα ήθελα πολύ τα χρήματα που δαπανώνται για τόν "εθνικό" μας σκοπό να πήγαιναν προς αυτή την κατεύθυνση.

Πίστεψέ με αυτά που έχω δει και έχω ακούσει ωχριούν μπροστά σε ό,τι μπορείς να φανταστείς...

Επομένως καταλήγω: δεν είμαι υπέρ της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα, ας μείνουν σε αυτή την υπέροχη κιβωτό των πολιτισμών. Είμαι υπέρ της έκθεσης αρχαιοτήτων που μένουν εδώ και χρόνια στις αποθήκες, είμαι κατά της αρχαιοκαπηλίας και των καταστροφών της.

Ιφιμέδεια είπε...

@Xilaren:

Αχ, μα άμα ντρεπόμανε (sic) καλά θα ήτανε, αλλά που;

Provato είπε...

Πρώτον χρόνια πολλά και καλά αδελφούλα.

δεύτερο θέλω φωτό του αγάλματος από τα νησιά του Πάσχα, πληζ πληζ πληζ πληζ!

:-))

varometro είπε...

Καλά αυτό το http://www.sketch.uk.com/# δεν είναι web site, είναι σκέτο περιβόλι! Έφαγα καμιά ώρα χαζεύοντάς το! :-)

Δεν μπορώ να αμφισβητήσω την αυθεντία σας επί του θέματος. Για παράδειγμα δεν ήξερα το ότι δεν ζητάμε και τα υπόλοιπα που σαβούρωσε ο Έλγιν αλλά μόνο τα γλυπτά του Παρθενώνα και πραγματικά δεν καταλαβαίνω την λογική πέραν ίσως του ότι άμα τα ζητάγαμε όλα δεν θα υπήρχε περίπτωση να μας τα δίνανε με καμιά Παναγία.

Επειδή το ζήτημα έχει ενδιαφέρον και για μένα, να τον πιούμε τον καφέ!

Ιφιμέδεια είπε...

@Πρόβατο:

ευχαριστώ αδελφούλη! mission accomplished!