Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

La chanson des vieux amants

Κάναμε παραμονή Πρωτοχρονιάς 2010 χορεύοντας λυσσαλέα. Στο πιό περίεργο πάρτυ για δύο που μπορούσα να φανταστώ, με έναν τρόπο απόλυτα ταιριαστό σε αυτό που έφευγε και σε αυτό που ερχόταν.

Cuno Amiet, Sunset in a Snowy Landscape


Τελευταίο βράδυ του 2010 παίζουμε χαρτιά. Το παιχνίδι μεταξύ μας κι αυτό λυσσαλέο, η σαμπάνια καθόλου δεν έχει μειώσει τα αντανακλαστικά μας.
Ο Θ. παίζει ριψοκίνδυνα, εγώ περισσότερο συντηρητικά από ποτέ. 
Η εφεκτική μου στάση, για την ακρίβεια η μπλόφα, επιβραβεύεται για άλλη μιά φορά: κερδίζω.
Με μιά κίνηση συγκεντρώνω μπροστά μου όλο το ποσόν, μαζεύω στίβα μπροστά μου όλες τις καραμέλες του μπωλ. 

Cuno Amiet, Tree in a winter landscape


Μέσα στις γιορτές, ο Θ. με πήρε πάλι από το χέρι να περπατήσω, σιγά-σιγά να σταθώ στα πόδια μου, να θυμηθώ την κάποτε δυναμική μου περσόνα. Τον κοιτάζω και σκέφτομαι πώς αντέχει, φοβάμαι την ώρα που θα κουραστεί. Σφίγγω τα δόντια και κάνω δύναμη.
Νιώθω σαν εκείνα τα παλιά αυτοκίνητα που τα έσπρωχνε κανείς στην κατηφόρα για να πάρουν μπρος. Έσπρωχνες και συγχρόνως αφουγκραζόσουν με αγωνία να ακούσεις τον βόμβο της μηχανής να ξεκινά. Μέσα στην ησυχία του σπιτιού, ακούγεται έξω ο αέρας, ακούγεται δίπλα το πλυντήριο, δεν ακούγεται βόμβος μηχανής.

******
Oh, mon amour
Mon doux, mon tendre, mon merveilleux amour
De l'aube claire jusqu'à la fin du jour
Je t'aime encore, tu sais, je t'aime

******

Ήθελα να ήμουνα μιά από εκείνες τις γυναίκες που έχουν ένα γέλιο γοητευτικό κι ακαταμάχητο. Πού γελάνε δυνατά, αλλά όχι ενοχλητικά, γέρνουν πίσω το κεφάλι κι εσύ παρασύρεσαι μαζί τους, τις κοιτάζεις, τις θαυμάζεις, γελάς κι εσύ, σε σαγηνεύουν. Νομίζω ότι αν είχα αυτό το χαρακτηριστικό θα ήμουν πανίσχυρη.



 
Cuno Amiet, Paysage de neige (Le grande hiver)


Ο Θ. διαβάζει στην Φυσική Ιστορία της Καταστροφής του Sebald μιά φράση του Jean Améry.
Η μνησικακία καρφώνει τον καθέναν από μας γερά πάνω στον σταυρό του ρημαγμένου του παρελθόντος. Ηχώντας παράλογη, απαιτεί να ανακληθεί το ανέκκλητο, να αναστραφούν τα συντελεσμένα.
Καταλαβαίνω τί λέει ο Améry.
Μόνο λίγες ώρες αργότερα ένα τυχαίο γεγονός με βυθίζει στην μνησικακία μου και απαιτώ παράλογα να αναστραφούν τα συντελεσμένα. Ο θυμός μου είναι τόσο αβάσταχτος, τόσο μεγάλος, κοχλάζει τόσο που νιώθω ότι πνίγομαι, πνίγομαι μέσα στην οργή μου, ψάχνω να βρω κατηγορούμενο να στήσω δικαστήριο. Τους περνάω όλους από το εδώλιο, μα στο τέλος, όσο και να ψάχνω, ο κατηγορούμενος είμαι πάντα εγώ, εγώ και ο κατήγορος. Η δίκη δεν βγάζει πουθενά, δεν βρίσκω πότε και πού έκανα το λάθος. Πώς είναι δυνατόν να κάνει κανείς πάντα το σωστό και να καταλήγει να έχει κάνει λάθος;
Κάτι δεν έχω υπολογίσει σωστά, η δίκη πρέπει να γίνει από την αρχή, συνεχίζεται στο κεφάλι μου ξανά και ξανά. Ξανά και ξανά μνησικακώ με τους λάθος ανθρώπους και πάλι το μυαλό μου κατρακυλάει απαρηγόρητο.

 
Είναι μύθος ότι το αλκοόλ σταματάει το μυαλό να σκέφτεται. Πείτε μου λοιπόν πώς σταματάει το μυαλό να σκέφτεται; Με τί περνάει αυτός ο κόμπος στο λαιμό και πώς σταματάει να πονάει η καρδιά σου;

47 σχόλια:

heliconius sara είπε...

δεν έχω να δώσω καμία απάντηση ούτε σε σένα καλή μου Ιφιμέδεια..αλλά ούτε και στον ίδιο μου τον εαυτό που μέσα στις λίγες γραμμές σου αποτύπωσε επιτέλους αυτό που βιώνει εδώ και καιρό..

Τσαλαπετεινός είπε...

Δεν ξέρω γιατί, αλλά στάθηκα πολύ και ξαναγύρισα στην παράγραφο με το γέλιο. Έχεις άδικο!

Γοητευτικό και ακαταμάχητο γέλιο είναι το πηγαίο. Η σαγήνη του δεν είναι προσωρινή μα μακράς διάρκειας.

geobele είπε...

Ό,τι σου δίνει ο καιρός καλοδεχούμενο να'ναι, και μην ψάχνεις απαντήσεις. Γόνιμη κι η κατήφεια κι άλλο τόσο κι η μνησικακία. Αλλιώς πώς θα έγραφες και τέτοια κείμενα? Να χαίρεσαι που αναγνωρίζεις τα συμπτώματα, ανησυχητικό θα ήταν, αν δεν. Θα μαρτυρούσε συνήθεια και μόνο μνησίκακη καθ'έξιν δε σε θέλουμε. Ένας μηχανισμός που χρησιμοποιώ εγώ στα ζόρικα, είναι που ανατρέχω σε περασμένα περιστατικά και σκέφτομαι πως κι αυτό μετά από λίγο θα περάσει. Κράτα γερά κι εκμεταλλεύσου το συναίσθημα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

in antis είπε...

Προσπάθεια για Συγχώρεση. Και για τους άλλους και για τον εαυτό μας. Κυρίως γι’ αυτόν. Ιφιμέδεια, αυτά τα «αγκάθια» δεν θα φύγουν ποτέ, ακόμη κι αν νομίζουμε ότι τα ξεχάσαμε. Θα έρχονται πάλι και πάλι, ακόμη και στις πιο άσχετες στιγμές. Μαθαίνουμε να ζούμε μαζί τους.
Και ναι, το αλκοόλ κάνει το μυαλό να σκέφτεται πιο γρήγορα, αυξάνει τον πόνο ηδονικά. Και σε αφήνει εκεί που ξεκίνησες.

Ανώνυμος είπε...

23 συναπτά έτη αναζητώ απάντηση σ' αυτό.

η μόνη που έχω και θ'ακουστεί χάλια "σαν μαθημα" αλλά δεν ειναι - πιστέψτε με παρακαλώ - είναι μια λέξη

δίνοντας

faraona είπε...

Tίποτε δεν μπορεί να παρηγορήσει κανέναν σ αυτόν τον κόσμο.
Μήτε κι η πιό βαθειά συμπαράσταση.
Μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας θα βαδίζουμε καθημέρινά προς τον θάνατο.
Προσωπικά είναι η μόνη μου αλήθεια που απο πάνω της κρατιέμαι για να ζω.
Δεν ξέρω αν ζω καλά η άσχημα.
Αυτο που έχει σημασία είναι οτι ζω καθημέρινα σαν να πεθαίνω.
Sorry
αλλά δεν έχω κάτι πιό ειλικρινές ν ακουμπήσω εδω.
:))

Ιφιμέδεια είπε...

@σάρα

Λυπάμαι που ταυτιζόμαστε μέσα σε ένα τέτοιο τέλμα. Κι η απάντηση, το ξέρω, θα το ξέρετε κι εσείς, δεν είναι εύκολη.

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Μακάρι να είναι έτσι, όμως σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αυτό το χάρισμα να σαγηνεύουν με τον τρόπο που γελούν, ακόμη κι όταν είναι κατά τι επιτηδευμένος. Ας πούμε όπως η Μελίνα Μερκούρη. Εγώ όταν γελάω πηγαία γελάω δυνατά, μάλλον υπέρ το δέον και μετά συνειδητοποιώ τη φασαρία που παράγω και μου βγαίνουν τα γέλια "ξυνά" κάπως.

Ιφιμέδεια είπε...

@geobele

Πολύ μου άρεσαν οι αγωνιστικοί χαιρετισμοί, ευχαριστώ!
Ο μηχανισμός είναι πολύ χρήσιμος, ορθώς μου τον θυμήσατε. Παλιά λειτουργούσε, κι ακόμη δηλαδή λειτουργεί, αλλά όταν με πιάνουν οι μαύρες μου αυτά τα δύσκολα που έχω περάσει τα νιώθω βάρος πάνω μου κι όχι επίτευγμα.
Ευτυχώς πάντως οι κακίες μου δεν κρατάνε πολύ.

Ιφιμέδεια είπε...

@in antis

Αυτές τις άσχετες στιγμές πάντα τις φοβάμαι. Προσπαθείς να είσαι ψύχραιμος, να εξασκείς τον εαυτό σου, νομίζεις ότι τον ελέγχεις κι έρχεται κάποτε ένα τυχαίο περιστατικό σε βρίσκει με πεσμένη άμυνα και χτυπά στόχο. Μελοδραματικά τα γράφω βέβαια, μα έχει μιά δόση αλήθειας αυτό που λέω, έτσι δεν είναι;
Η συγχώρεση που λέτε είναι μεγάλη κουβέντα, σπουδαίο επίτευγμα. Πιστεύω σ'αυτήν, όπως κι εσείς, μα μερικές φορές μου είναι δύσκολη. Κάποιους ανθρώπους μου χρειάστηκαν χρόνια να τους συγχωρήσω.

Ιφιμέδεια είπε...

@holly

Καθόλου μάθημα δεν ακούγεται. Ακούγεται σαν μιά πολύ καλή λύση.
Μα τις δύσκολες ώρες που πονάω πολύ γίνομαι ο χειρότερος εαυτός μου και σκέφτομαι τα χειρότερα. Και σε αυτή τουλάχιστον τη φάση μου είναι δύσκολο να υψωθώ της περίστασης. Η περίσταση με νικά και με ποδοπατά μεγαλοπρεπώς.

Ιφιμέδεια είπε...

@faraona

Αγαπημένη Φαραώνα,

σ'ευχαριστώ θερμά για την ειλικρίνειά σου. Έχεις δίκιο. Είμαστε μόνοι μα είναι μιά σκληρή διαπίστωση κατά βάθος και εγώ τουλάχιστον μέχρι στιγμής δυσκολεύομαι να την διαχειριστώ. Με πιάνει το παράπονο και ζητάω "φίλους" ενώ είμαι αρκετά μεγάλο κορίτσι ώστε να ξέρω ότι κανένας φίλος δεν μπορεί να ζήσει μαζί σου τη ζωή σου, εν τέλει είσαι μόνος.

Το πιστεύετε ότι έτσι ήθελα να τελειώσω αυτή την ανάρτηση, μα αυτολογοκρίθηκα;

ellinida είπε...

Μ' αρέσουν οι άνθρωποι που γελούν δυνατά. Επειδή γελάνε με την ψυχή τους και δεν συγκρατούνται.
Γιά τα άλλα δεν έχω τίποτα να σου πω επειδή συμπάσχω. Ετσι απλά θα σου ευχηθώ κουράγιο και αλλαγή οπτικής γωνίας. Καλή χρονιά!

Αβαδιστη είπε...

Ιφι μια μέρα περνάει!
Αλήθεια!!!

Takis X είπε...

Ωστε ηθελες να είσαι σαν εκείνες τις γυναίκες..Εχω την αίσθηση οτι παίρνεις πολύ στα σοβαρά την γνώμη των αλλων ,γιατί πίστεύω οτι είσαι ακαταμάχητη -σου χει πει κανείς οτι δεν είσαι? Το τι γελάς δυνατά κι αγαρμπα αυτο φανερωνεί μεγάλο σθένος,γενναιοδωρία,α μου φαίνεται πως πρεπει να σε μαλώσω!

Εγω ομως θα μείνω στην εικόνα με τον συντροφο σου. Πολύτιμη. Μου θυμίσες αυτό το τραγούδι http://www.youtube.com/watch?v=HhLIAZ1HX4U. Ετσι θα ναι.

Pastaflora είπε...

Θα συμφωνήσω με την αβαδίστ. Πράγματι, μια μέρα περνάει. Θέλεις να περάσει;

Ανώνυμος είπε...

δεν το ειπα καλα.

όχι δινοντας σε οσους σας λυπησαν.

αλλού.

σε αγαπημενους.

(κι' εμενα με ξεπερνουν οι περιστασεις - τι νομίσατε;)

:)

Ιφιμέδεια είπε...

@ellinida

Μεστά όσα μου γράψατε. Κρατάω την αλλαγή οπτικής γωνίας που ξέρω από πρότερη πείρα ότι όντως βοηθάει. Θα προσπαθήσω. :)

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη

Σας ευχαριστώ και σας πιστεύω. Είναι παρήγορη τόσο αυτή η σκέψη!

Ιφιμέδεια είπε...

@Takis X

Μαλώστε με. Μου αξίζει αφού κατάφερα στην ίδια ανάρτηση να βάλω την αφάνταστη τύχη μου να έχω έναν τέτοιο σύντροφο και την ατυχία που τέλος πάντων βιώνω. Μου αξίζει αλήθεια τώρα που το σκέφτομαι.
Όσο για το γέλιο και τα όσα ωραία μου γράφετε, σκέφτομαι ότι πρέπει να φροντίσω να μην με συναντήσετε ποτέ, ώστε να μείνετε πάντα με την ωραία πλην ψευδή εντύπωση ότι είμαι ακαταμάχητη.
(δεν είμαι καθόλου δυστυχώς)

Ιφιμέδεια είπε...

@pastaflora

"θέλεις να περάσει;"

Πολύ εύστοχη ερώτηση. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από άνθρωπο της δικής σας ευαισθησίας.
Δύσκολη η απάντηση. Τώρα, αυτή την περίοδο απαντώ αβίαστα ναι, αλλά αναλογίζομαι ότι αν αυτός ο πόνος περάσει εγώ θα είμαι πιά ένας άλλος άνθρωπος.

Ιφιμέδεια είπε...

@holly

Α, πολύ χαίρομαι για την διευκρίνιση, διότι προτείνοντάς μου να δίνω στους ανθρώπους που μισώ, γίνατε μονομιάς από Holly Ηοly :) κι εγώ αυτή τη στιγμή νιώθω τόσο ανάξια να καταλάβω τους τόσο καλούς ανθρώπους.

Αυτό που λέτε λοιπόν είναι πολύ ουσιαστικό και εύστοχο! Και τέλος πάντων εφικτό. Κι αν δεν μπορείς να θεραπεύσεις τις πληγές σου, ίσως μπορείς να θεραπεύσεις κάποιου άλλου :)

DonnaBella είπε...

me tipota sygkekrimeno, pantws pernaei. epishs, se mikrotero eytyxws vathmo, kapoies stigmes xanarxetai.
telos, to thewrw spoudaio diko sas katorthwma, kai oudolws tyxaio, to oti exete enan syntrofo na sas pairneia agkalia otan to xreiazeste.
sas filw..

elger είπε...

Μην σταματήσεις να γράφεις σε παρακαλώ, μην σταματήσεις...

amalthia είπε...

¨πονάει η καρδιά σου¨?

γνωστό αίσθημα,δεν έπρεπε να σου δώσω την ιδέα γιατί και ακόμα και αν εντοπίσουμε την πηγή του πόνου δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε.

ίσως,μόνο εαν κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτα.Ναι,να το παίξουμε τρελοί.που είναι το κακό?

Καλή Χρονιά Ιφιμέδεια...με τον Θ. σου πάντα δίπλα σου.

7Demons είπε...

Με μεγαλοθυμία,ψυχική γενναιοδωρία,εξισορρόπηση του "εγώ" με το "αυτό" και λοιπά κουλά αγλαίσματα των καλών τρόπων του σκέπτεσθαικαι του φέρεσθαι, που μας δίδαξαν κατά καιρούς,ευπρεπείς και τυραννικοί δάσκαλοι στο σχολείο και στην κοινωνία.

Σε μας όμως δ ε ν π ι ά ν ε ι.
(προτιμούμε να τους/το/τα/τις ξεχνάμε και να επικεντρωνόμαστε στα παρόντα παλούκια μας.Αυτά λειτουργούν αποτελεσματικώς στις περισσότερες των περπτώσεων).

Τα σέβη μας.

7Demons είπε...

Επίσης ένας λαικός μεν,καρδιακός φίλος δε,μας λέει και το εξής απλό:γράφτους στ΄αρ....α σου.

Πιάνει!!!

hidden είπε...

Η επιμονή του Θ. να αντέχει, δεν σας ανακουφίζει; Δεν σας γεμίζει με δύναμη να συνεχίσετε;
Για έναν Θ. στη ζωή μου προσεύχομαι τις άγρυπνες νύχτες μου.

Ανώνυμος είπε...

μια αγκαλιά Ιφιμέδεια για σένα,

και πανίσχυρη,να το ξέρεις,γίνεσαι μέσα απο καταστάσεις,οπότε μην αμφιβάλλεις,σε τίποτα δεν υπολείπεσαι αυτών των γυναικών

(αν και ομολογώ,απο ματαιοδοξία και μόνο,θα το'θελα κι εγώ αυτό το γέλιο)

αλλού είναι η δύναμη,και την έχεις


καλή χρονιά

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

"Η εφεκτική μου στάση": πόσους αιώνας είχα να διαβάσω αυτήν την λέξιν;
Όσο για το δικαστήριον, υπάρχει πάντοτε δυνατότης εφέσεως.

Coco είπε...

ένα ωραίο πρωί, μυστηριωδώς! και είμαστε εκείνος ο άλλος, που είναι ο αυτός, ο οποίος έχω να καταγγείλω, ότι γελάει δυνατά, και σ΄όποιον αρέσει δηλαδή, κ. εισαγγελεύ! :)

senor pocopico είπε...

Καθυστερημένα, αλλά καλή χρονιά με αγάπη και καθαρά μυαλά. Εγω πέρασα ωραίες στιγμες το ΄10 βολτάρωντας εδώ μέσα. Περιμένω και το ΄11 ακόμη καλύτερα. Φιλιά σε όλους/ες!!

Ιφιμέδεια είπε...

@DonnaBella

Μακάρι να είναι όπως μου τα λέτε. Ήδη δηλαδή το βλέπω ότι έχετε δίκιο. Ναι, ο σύντροφός μου είναι σπουδαίος άνθρωπος και είμαι υπερτυχερή.

Ιφιμέδεια είπε...

@elger

Καλή μου, όχι, δεν θα σταματήσω, τουλάχιστον όχι όσο είναι τόσο ζωτική ανάγκη.

Ιφιμέδεια είπε...

@amalthia

Το παίζω κι εγώ τρελλή, μα δεν βοηθάει τον πόνο, ίσως τον επουλώνει κάπως βέβαια.
Είναι πολύ αργά να σας ευχηθώ χρόνια πολλά;
:))

Ιφιμέδεια είπε...

@7demons

Επικεντρώθηκα στα παρόντα παλούκια μου κι εγώ. Αλλά ο πόνος, πόνος. Δεν με ξεχνάει.
(σας φιλώ πολύ)

Ιφιμέδεια είπε...

@hidden

Ναι, και με γεμίζει και με ανακουφίζει. Γι'αυτό εξακολουθώ και είμαι ακόμη εδώ.

Σας εύχομαι να έρθει στο δρόμο σας ένας τέτοιος Θ. Αξίζει να έχετε καρδιά ανοικτή γι'αυτόν.

Ιφιμέδεια είπε...

@Kihli

Κίχλη, σ'ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης. Την χρειάζομαι την καλή σου κουβέντα και την μέτρησα ειδικά από εσένα πολύ.
Αν μπορώ, θέλω να σου την χαρίσω κι εγώ τη δική μου αγκαλιά. Και ευχές για τα καλύτερα.

Ιφιμέδεια είπε...

@Κωνσταντίνος Καντακουζηνός

Σεβαστέ μου, έχετε να ακούσετε το επίθετο "εφεκτικός" από την Γ' Λυκείου, οπόταν θα διαβάσατε στο μπλε βιβλίο της ιστορίας ότι ο Κάνινγκ ετήρησε "εφεκτικήν στάσιν" εις το ζήτημα της Ελλάδος.

Παρεμπιπτόντως είδα στο μειλ μου το αίτημά σας να γίνουμε φίλοι εν φατσοβιβλίω αλλά δεν ενθυμούμαι πλέον τον κωδικόν και αν τον θυμηθώ θα πρέπει να μπω και να διαγράψω τον κακορίζικο λογαριασμό μου ως "Ιφιμέδεια".

Ιφιμέδεια είπε...

@Coco

Χαχα, πολύ μου άρεσε το "σ'όποιον αρέσει κύριε εισαγγελεύ!"

Να'στε καλά! Αισιοδοξία, ναι. Τί άλλο να κάνουμε πιά, πόση απαισιοδοξία;

Ιφιμέδεια είπε...

@senor pocopico

αγαπημένε μου Κύριε pocopico,

αντεύχομαι κι εγώ καλή χρονιά, σας στέλνω την αγάπη μου, πάντα σας χαίρομαι εδώ μέσα, ταιριάζουνε τα σουσούμια μας νομίζω.
:)

Κωνσταντίνος Καντακουζηνός είπε...

Αγαπητή Ιφιμέδεια, ω ναι! Ο Κάνινγκ και η εφεκτική του στάσις!!
Επίσης ενθυμούμαι ότι ο Καποδίστριας "διακρίθηκε στην ευρωπαϊκή διπλωματική κονίστρα", με την καθηγήτρια να εξηγεί ότι "κονίστρα" σημαίνει "τραπέζι", με αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε φράσεις όπως: "ανέβα στην κονίστρα μου, κούκλα μου γλυκιά" και "η Αυτοκρατορία της Κονιστρούντας".

Όσο διά τον κωδικόν της Βίβλου Προσώπων, νομίζω ότι αν προσπαθήσετε να εισέλθετε έστω με λανθασμένον κωδικόν, προβλέπεται διαδικασίαν αναγνωρίσεως ("αλτ, τις ει;" κτλ.), κατά την οποίαν σας αποστέλλεται τελικώς ο κωδικός εις το ηλεκτρονικόν ταχυδρομείον που έχετε δηλώσει.

Ιφιμέδεια είπε...

@Κωνσταντίνος Καντακουζηνός

χαχαχα! Τί μου θυμήσατε με την "κονίστρα"! Είδατε πόσο μας εσημάδεψε η τρίτη δέσμη;

Όσο για την Βίβλο μάλλον έχετε δίκιο, μα όλο το αμελώ. Να ξέρετε πάντως ότι σας θεωρώ φίλο ανεξαρτήτως Βίβλου.

lemon είπε...

Είσαι, "από εκείνες τις γυναίκες που έχουν ένα γέλιο γοητευτικό κι ακαταμάχητο. Πού γελάνε δυνατά, αλλά όχι ενοχλητικά, γέρνουν πίσω το κεφάλι κι εσύ παρασύρεσαι μαζί τους, τις κοιτάζεις, τις θαυμάζεις, γελάς κι εσύ, σε σαγηνεύουν". Είσαι.
Όχι μόνο επειδή σε έχω δει, αλλά κι επειδή γράφεις έτσι τόσα χρόνια, φαίνεται: Είσαι.
Όλοι είμαστε-όταν είμαστε ευτυχισμένοι. Μετά, περνάει, φεύγει, ξαναέρχεται...
Πότε θα μάθουμε να μη θέλουμε να φτάσουμε στο τέρμα και να καθήσουμε να ξεκουραστούμε, αλλά μόνο να ευχαριστιόμαστε τη διαδρομή, το καθεμέρα μας;
(Προσπαθώ, κι εγώ, όπως κι εσύ, όπως όλοι :)

Αλαφροϊσκιωτος είπε...

Μην χολιάς αγαπητή μου για τα δικαστήρια που στήνεις. Αρκεί να έχουν πάντα εφέσιμες ποινές και με ανασταλτικό χαρακτήρα... Γιατί, πίστεψε με, όλα μέσα στην ζωή είναι και όλα γίνονται για να τα θυμόμαστε κάποτε και να γελάμε.
Αν όλα ήταν τέλεια, χωρίς δικαστές κι εισαγγελείς, δικηγόρους και ψευδομάρτυρες, θα ήταν γαμώτη, τόσο βαρετά...

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon

Σ'ευχαριστώ γι'αυτά που έγραψες. Έχω φυσικά μέρες που τα διάβασα και δεν ήξερα εν πολλοίς τι να απαντήσω. Δεν ήξερα εν πολλοίς αν ήθελα να φορέσω πάλι το κοστούμι της Ιφιμέδειας και να συνεχίσω τον διάλογο από εδώ.
Ντύθηκα και ήρθα. Συνεχίζω.
Σ'ευχαριστώ πολύ.

Ιφιμέδεια είπε...

@αλαφροΐσκιωτος

Δεν έχεις κι άδικο. Πολλά από αυτά τα τραγικά τα σκέφτεσαι αργότερα και γελάς. Ή κλαις. Δεν έχει σημασία.
Εφέσιμες οι ποινές. Το ελέγχω το δικαστικό μου σύστημα κι αυτό φαίνεται :)