Ανεβαίνω ασθμαίνοντας την οδό Γενναδίου στο πλάϊ του Ευαγγελισμού. Κάθε τόσο σταματάω να πάρω μιά ανάσα. Είναι Αύγουστος γερός κι η ζέστη με υπερβαίνει.
Μαζεύω το κουράγιο μου και συνεχίζω την ανηφόρα. Λίγο παραπάνω κοντοστέκομαι πάλι έξω από τη μάντρα της Αμερικάνικης Σχολής. Με κρύβουν τα μεγάλα δέντρα και οι θάμνοι.
Προσπερνάω την πόρτα του νεκροτομείου κοιτάζοντας κλεφτά, όπως πάντα. Είναι κλειστή. Άλλες φορές τυχαίνει να είναι παρκαρισμένη κάποια νεκροφόρα επάνω στο πεζοδρόμιο περιμένοντας με την πίσω πόρτα ανοικτή. Τότε είναι συνήθως ανοικτή και η πόρτα του νεκροτομείου. Κοιτάζω μέσα μα ποτέ δεν φαίνεται τίποτα καθαρά -μόνο ένα χωλ σκοτεινό και κάποιοι διάδρομοι - αλλά κάθε φορά που διαβάζω για τις πύλες του Άδη και τα νεκυομαντεία της αρχαιότητας φέρνω στο νου μου αυτή την πόρτα.
Μαζεύω το κουράγιο μου και συνεχίζω την ανηφόρα. Λίγο παραπάνω κοντοστέκομαι πάλι έξω από τη μάντρα της Αμερικάνικης Σχολής. Με κρύβουν τα μεγάλα δέντρα και οι θάμνοι.
Στο απέναντι πεζοδρόμιο κατηφορίζει βαδίζοντας προσεκτικά ένας ψηλός λεπτός ηλικιωμένος άντρας που στηρίζεται και με τα δυό του χέρια σε πατερίτσες. Ξάφνου στέκεται μπροστά σε μιά μεγάλη ολάνθιστη πικροδάφνη, ακουμπά τη μιά πατερίτσα στο πλευρό και με το ένα χέρι κόβει ένα μεγάλο κλωνάρι γεμάτο ροζ λουλούδια. Είναι ο Παναγιώτης Τέτσης. Με το λουλουδιασμένο κλωνάρι του και τις πατερίτσες συνεχίζει προσεκτικά να κατεβαίνει τη Γενναδίου.
Παίρνω κουράγιο και συνεχίζω την ανηφόρα.
13 σχόλια:
:-), :-), Τι όμορφη εικόνα,με έκανες να χαμογελώ.
δεν ήταν ο Τέτσης.
ήταν ο Θερβάντες
ο Γκάτσος
ο Ρέιμοντ Κάρβερ
η Άλις Μουνρό
...ήταν όλοι όσοι μας παρηγορούν....
xxxx
@elger
Χαίρομαι. Κι εγώ την ανηφόρα την συνέχισα ασθμαίνοντας μεν, με χαμόγελο δε :)
@provato
Με έναν τρόπο ναι, έχεις τόσο δίκιο.
Ήταν πάντως κι ο Τέτσης. Είναι κι αυτός παρήγορος τόσο.
Είσαι υπέροχη!
@Α, μπα?
Εσείς να δείτε!
Δεν θέλω να ρίξω το επίπεδο και να χαλάσω το κλίμα, αλλά θα το κάνω, γιατί μου ήρθε τρελός συνειρμός: μια φορά πέρασε από δίπλα μου η Τζούλια Αλεξανδράτου και δεν την κατάλαβα (και δεν ήταν καν ανηφόρα). Επομένως ο Τέτσης δεν έχει καμία τύχη μαζί μου.
Αυτό το λες και καλό.
Καλημέρα σας!
Επιτρέψτε μου να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για νεκροτομείο αλλά για νεκροθάλαμο(το νεκροτομείο βρίσκεται στο Γουδί -ή Γουδή εάν θέλετε).
Μη σας τρομάζει ο θάνατος-αποτελεί άλλωστε την μοναδική βεβαιότητα στην ψευδαίσθηση(?)της ζωής.Από την άλλη πλευρά βέβαια, το να κρυφοκοιτάτε προς τα εκεί δεν είναι κάτι που σας ταιριάζει(περιέργως αυτό πιστεύουμε!).Είστε φτιαγμένη για τη φωτεινή και όμορφη πλευρά των πραγμάτων.
υγ.Να πείτε του κ.Τέτση την επόμενη φορά που θα τον συνατίσετε ότι οι πικροδάφνες είναι τοξικές- η επιθυμία του πάλι,συγκινητική σαν τα έργα του.
Σας λατρεύουμε.
@Κωνσταντίνος Καντακουζηνός
Εσείς δικαιολογείστε διότι κινείστε εις ανώτερον επίπεδον, γαλαζοαίματος γαρ.
Απορία: πώς ξέρετε ότι ήταν η Τζούλια αφού δεν την καταλάβατε;
@7 demons
Αγαπημένα μου,
δεν καταλαβαίνω την διαφορά νεκροθάλαμου-νεκροτομείου. Υποθέτω ο νεκροθάλαμος είναι προσωρινή απόθεση μετά το θάνατο μέχρι την παραλαβή από τους επαγγελματίες του πένθους και το νεκροτομείο κάπως μονιμότερο ενδιαίτημα -μέχρι τί;
Όσες φορές συναντώ τον Τέτση είναι με έναν τρόπο απλό συγκινητικός. Τον θυμάμαι στην Ακαδημία να κάθεται σαν μαθητούδι στο ίδιο θρανίο με τον Καμπανέλη και τη Δημουλά, να βγάζει σχεδόν κρυφά καραμέλες και να τις μοιράζει στους άλλους δύο.
Σας φιλώ.
Το νεκροτομείο είναι ο χώρος της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας όπου γίνονται οι νεκροτομές για την εξακρίβωση των αιτιών θανάτου ενός ανθρώπου όταν υπάρχουν ερωτηματικά από την πλευρά των ιατρών ή των συγγενών ή των αστυνομικών και δικαστικών αρχών,αναφορικά με τα αίτια θανάτου ενός ανθρώπου(σταματώ εδώ.Ο καιρός έξω είναι όμορφος για να προχωρήσω σε περισσότερες,διαφωτιστικότερες(sic) και πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες...).
Και για να το γυρίσω στο "πνευματικότερον", ιδού(μετά των λατρεμένων σχολίων σας τω καιρώ εκείνο:
http://7demons.blogspot.com/2006/08/blog-post_24.html
;-)))
@7 demons
Ευχαριστώ για τη διευκρίνηση, ειλικρινά δεν ήξερα.
Αλλά τί χαστούκι ήταν αυτή η αναδρομή στο παλιό σας ποστ;
Τί θαυμάσιο το ποίημα και τί σάχλες γράφω από κάτω Θέε μου;
Ποιός ήταν αυτός ο άνθρωπος μόλις 5 χρόνια πριν;
(σταματάω πριν αυτομαστιγωθώ)
Απάντησις στην απορίαν σας: η παρουσία της προκαλεί μεγαλυτέραν αναστάτωσιν από αυτήν που θα προκαλούσε η ανακάλυψις ότι ο Παπανδρέου είναι μεταξύ των Αγανακτισμένων.
Κοινώς: πέρασε από δίπλα μου χωρίς να την αναγνωρίσω, ωστόσο ο πανικός που ακολούθησε με έκανε να καταλάβω το ολέθριον σφάλμα μου.
Δημοσίευση σχολίου