Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Naming the stars



Ονομάζοντας τα αστέρια

Αυτή η τωρινή τραγωδία θα μετατραπεί
τελικά σε μύθο, και στην ομίχλη εκείνης
της μεταγενέστερης αφήγησης ο χτύπος της καμπάνας
τώρα θα γίνει σύμβολο, ή, τουλάχιστον, 
σημάδι για κάτι από καιρό χαμένο

Αυτή θα είναι άλλη μιά από εκείνες
τις χαλαρές αλλαγές, η αναδιευθέτηση
καρδιών, κομμάτια απλώς από παλιές ζωές
μαζί ραμμένα, συγκεντρωμένα σε
έναν αμυδρό αστερισμό, μικρή παρηγοριά.

Κοίτα, θα πούμε, μπορείς σχεδόν να διακρίνεις
εκεί το περίγραμμα: τα ακροδάκτυλά της να αγγίζουν 
τα δικά του, την αδύναμη ένωση
δύο σωμάτων που εισβάλουν στο φως


This present tragedy will eventually
turn into myth, and in the mist
of that later telling the bell tolling
now will be a symbol, or, at least,
a sign of something long since lost.


This will be another one of those
loose changes, the rearrangement of
hearts, just parts of old lives
patched together, gathered into
a dim constellation, small consolation.


Look, we will say, you can almost see
the outline there: her fingertips
touching his, the faint fusion
of two bodies breaking into light.


“Naming the Stars” από το ομώνυμο βιβλίο της Joyce Sutphen





Σοκ και προβληματισμό στις διωκτικές Αρχές της Θεσσαλονίκης προκάλεσε αργά χθες το βράδυ η ταυτοποίηση των δύο πτωμάτων, ενός άντρα και μίας γυναίκας, που είχαν βρεθεί το περασμένο Σάββατο σε προχωρημένη σήψη σε αγροτική περιοχή του Λαγκαδά. 

Όπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για έναν 16χρονο πομακικής καταγωγής από την Ξάνθη και μια 15χρονη Βορειοηπειρώτισσα, παιδιά οικογενειών ρακοσυλλεκτών. Τα σπίτια των παιδιών βρίσκονται σε κοντινή απόσταση στην Ανω Πόλη Θεσσαλονίκης και όπως προκύπτει από τις πρώτες καταθέσεις είχαν ερωτικό δεσμό. Η εξαφάνισή τους δηλώθηκε πριν από έναν μήνα και έκτοτε δεν είχε βρεθεί ίχνος τους.
Το πρωί του Σαββάτου ένας κάτοικος του χωριού Ανάληψη κοντά στον Λαγκαδά βρήκε κάτω από μπάζα και σκουπίδια τα πτώματα. Ο ιατροδικαστής που έφτασε στο σημείο διαπίστωσε ότι τα παιδιά είχαν χτυπηθεί στο κεφάλι και στο στήθος με βαρύ αντικείμενο, πιθανόν κάποιο σκαπτικό εργαλείο ή τσεκούρι.
Οι αστυνομικοί θεωρούν ότι το διπλό έγκλημα έγινε σε άλλη περιοχή και ότι τα θύματα μεταφέρθηκαν στον σκουπιδότοπο του Λαγκαδά.
Ως αργά χθες εξετάζονταν στην Ασφάλεια μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες οι δύο νέοι σκόπευαν να κλεφτούν, γεγονός που είχε προκαλέσει αντιδράσεις στις οικογένειές τους. 
"Άγρια δολοφονία παιδιών που σκόπευαν να κλεφτούν" Εφημ. Τα Νέα, 24 Ιανουαρίου 2012.



Είναι μέρες που δεν μπορώ να ξεπεράσω τη θλίψη αυτής της είδησης, δεν μπορώ να τη μεταβολίσω με τίποτα - κι ας βομβαρδίζομαι καθημερινά από ένα σωρό τραγωδίες. Η σκέψη μου γυρίζει συνέχεια σε αυτά τα δύο παιδιά που δεν μάθαμε τα ονόματά τους, δεν είδαμε τα πρόσωπά τους. Μήπως γι'αυτό δεν υπάρχουν; 
Πέφτουν μπροστά στα μάτια μου συνέχεια εικόνες και φόβοι, εικόνες από αυτόν τον άλλο κόσμο που ζούσε και ζει ακόμη χειρότερα σήμερα κάτω από την περίφημη κόκκινη γραμμή. Όλη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας συμπυκνωμένη βρίσκεται σε ένα σημείο της Αττικής Οδού: πηγαίνοντας από την Ελευσίνα προς Αθήνα, λίγα μέτρα πριν τα διόδια δεξιά, αν δεν έχεις το νου σου στο αντίτιμο ή όταν περάσεις πολλές φορές ή αν σου τραβήξει το βλέμμα ο καπνός από τα καμμένα λάστιχα, θα δεις τον ελεεινό καταυλισμό. 
"Δυό πτώματα ενός άντρα και μιάς γυναίκας" λέει το δελτίο τύπου μα όταν είσαι 15 και 16 χρονών είσαι ακόμη παιδί, όσο γρήγορα κι αν καλείσαι να ενηλικιωθείς. 
Και κάτι ακόμη: όσο περισσότερο μοιάζει αυτή η ιστορία με τον Ρωμαίο και την Ιουλιέττα, τόσο περισσότερο βεβαιώνομαι ότι η τέχνη δεν θα μπορέσει ποτέ να εκφράσει την βαρβαρότητα της αληθινής ζωής.






******

Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι του Christopher Jonassen που του αρέσει να φωτογραφίζει φθαρμένα τηγάνια.




8 σχόλια:

enfant raté είπε...

Ήθελα μόνο να σχολιάσω πόσο οι φωτογραφίες από τα φθαρμένα τηγάνια θυμίζουν πλανήτες. Δεν ξέρω αν ήταν σκόπιμη η επιλογή.
Ευτελή αντικείμενα - "Ευτελείς" ζωές - Κόσμοι ολόκληροι.

Ιφιμέδεια είπε...

Σκόπιμη ναι.
- κι όπως το λες. Ευτελής κόσμος.

μ είπε...

Είχα διαβάσει το άρθρο 2 ή 3 φορές, όταν βγήκε η είδηση. Μου φαινόταν απίστευτο και όπως λες κι εσύ αν είναι και αφορά τόσο λίγους αυτό το δράμα, σε ξεπερνάει και μένει στον αφρό των ειδήσεων που'μαθες.

(για τις φωτογραφίες ξέρεις ε;)

φιλιά Ίφι

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος

Τί να πώ; Η πραγματικότητα μας ξεπερνάει δυστυχώς...

:) καλημέρα!

Elva είπε...

Δυστυχως, τετοιες ειδησεις περνανε πολυ γρηγορα και μεσα στη γενικη μιζερια και την εκπτωση των αξιων που εδω και πολλα χρονια ζουμε, δεν σοκαρουν, οπως θα επρεπε! Βεβαια,δεν ξερω ΤΙ μας σοκαρει πια, ετσι που εχουμε αφησει τους εαυτους μας να γινουν. Ουτε το γεγονος οτι η χωρα μας ξεπουλιεται μας σοκαρει, οποτε η ειδηση για τον θανατο δυο ανωνυμων παιδιων απο οικογενειες..
ρακοσυλλεκτων, θα μας σοκαρε;
Ε, οχι βεβαια, θεωρουμε οτι η ζωη εχει ...αξια αναλογα το οικονομικο μεγεθος της οικογενειας που ανηκουν!! Πιστοι, λοιπον, κι εκει, στα ιδεωδη της..αγορας!
Και μετα απορουμε γιατι μας σερνουν..
δεσμιους! ;(
Καλο μας κουραγιο και καλο μας ξυπνημα απο τον..ληθαργο!

Φιλια, κουμπαρα,Iφι! :)

Υ.Γ Oι φωτος, φοβερες!

7Demons είπε...

Να προσυπογράψουμε το παραπάνω σχόλιο της Elva και να σημειώσουμε ότι η τέχνη όταν θέλει,μπορεί και μας δείχνει κατάκαρδα την τραγιότητα του ανθρώπινου βίου.

Τα σέβη μας.

Ιφιμέδεια είπε...

@Elva
"Ε, οχι βεβαια, θεωρουμε οτι η ζωη εχει ...αξια αναλογα το οικονομικο μεγεθος της οικογενειας που ανηκουν!!"

Έλβα μου, σ'ευχαριστώ γι'αυτό το τόσο ουσιαστικό σου σχόλιο. Αν για μιά και μόνη στιγμή αναλογιστεί κανείς πόσος θόρυβος θα γινόταν αν τα παιδιά αυτά ανήκαν σε "επώνυμες" οικογένειες, καταλαβαίνει πόσο έχουμε διαφθαρεί ως κοινωνία και ως μεμονωμένοι άνθρωποι.

χαιρετισμούς στον παγωμένο βορρά από τον παγωμένο νότο!

Ιφιμέδεια είπε...

@7Demons

Τί να πω σε σας αγαπημένα; Εμένα εξακολουθεί και με τρομάζει η ζωή για τις φρικτές της δυνατότητες...