Naming the stars

Ονομάζοντας τα αστέρια

Αυτή η τωρινή τραγωδία θα μετατραπεί

τελικά σε μύθο, και στην ομίχλη εκείνης

της μεταγενέστερης αφήγησης ο χτύπος της καμπάνας

τώρα θα γίνει σύμβολο, ή, τουλάχιστον, 

σημάδι για κάτι από καιρό χαμένο

Αυτή θα είναι άλλη μιά από εκείνες

τις χαλαρές αλλαγές, η αναδιευθέτηση

καρδιών, κομμάτια απλώς από παλιές ζωές

μαζί ραμμένα, συγκεντρωμένα σε

έναν αμυδρό αστερισμό, μικρή παρηγοριά.

Κοίτα, θα πούμε, μπορείς σχεδόν να διακρίνεις

εκεί το περίγραμμα: τα ακροδάκτυλά της να αγγίζουν 

τα δικά του, την αδύναμη ένωση

δύο σωμάτων που εισβάλουν στο φως

This present tragedy will eventually
turn into myth, and in the mist
of that later telling the bell tolling
now will be a symbol, or, at least,
a sign of something long since lost.


This will be another one of those
loose changes, the rearrangement of
hearts, just parts of old lives
patched together, gathered into
a dim constellation, small consolation.


Look, we will say, you can almost see
the outline there: her fingertips
touching his, the faint fusion
of two bodies breaking into light.


“Naming the Stars” από το ομώνυμο βιβλίο της Joyce Sutphen

Σοκ και προβληματισμό στις διωκτικές Αρχές της Θεσσαλονίκης προκάλεσε αργά χθες το βράδυ η ταυτοποίηση των δύο πτωμάτων, ενός άντρα και μίας γυναίκας, που είχαν βρεθεί το περασμένο Σάββατο σε προχωρημένη σήψη σε αγροτική περιοχή του Λαγκαδά. 

Όπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για έναν 16χρονο πομακικής καταγωγής από την Ξάνθη και μια 15χρονη Βορειοηπειρώτισσα, παιδιά οικογενειών ρακοσυλλεκτών. Τα σπίτια των παιδιών βρίσκονται σε κοντινή απόσταση στην Ανω Πόλη Θεσσαλονίκης και όπως προκύπτει από τις πρώτες καταθέσεις είχαν ερωτικό δεσμό. Η εξαφάνισή τους δηλώθηκε πριν από έναν μήνα και έκτοτε δεν είχε βρεθεί ίχνος τους.

Το πρωί του Σαββάτου ένας κάτοικος του χωριού Ανάληψη κοντά στον Λαγκαδά βρήκε κάτω από μπάζα και σκουπίδια τα πτώματα. Ο ιατροδικαστής που έφτασε στο σημείο διαπίστωσε ότι τα παιδιά είχαν χτυπηθεί στο κεφάλι και στο στήθος με βαρύ αντικείμενο, πιθανόν κάποιο σκαπτικό εργαλείο ή τσεκούρι.

Οι αστυνομικοί θεωρούν ότι το διπλό έγκλημα έγινε σε άλλη περιοχή και ότι τα θύματα μεταφέρθηκαν στον σκουπιδότοπο του Λαγκαδά.

Ως αργά χθες εξετάζονταν στην Ασφάλεια μαρτυρίες, σύμφωνα με τις οποίες οι δύο νέοι σκόπευαν να κλεφτούν, γεγονός που είχε προκαλέσει αντιδράσεις στις οικογένειές τους. 

"Άγρια δολοφονία παιδιών που σκόπευαν να κλεφτούν" Εφημ. Τα Νέα, 24 Ιανουαρίου 2012.

Είναι μέρες που δεν μπορώ να ξεπεράσω τη θλίψη αυτής της είδησης, δεν μπορώ να τη μεταβολίσω με τίποτα - κι ας βομβαρδίζομαι καθημερινά από ένα σωρό τραγωδίες. Η σκέψη μου γυρίζει συνέχεια σε αυτά τα δύο παιδιά που δεν μάθαμε τα ονόματά τους, δεν είδαμε τα πρόσωπά τους. Μήπως γι'αυτό δεν υπάρχουν; 
Πέφτουν μπροστά στα μάτια μου συνέχεια εικόνες και φόβοι, εικόνες από αυτόν τον άλλο κόσμο που ζούσε και ζει ακόμη χειρότερα σήμερα κάτω από την περίφημη κόκκινη γραμμή. Όλη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας συμπυκνωμένη βρίσκεται σε ένα σημείο της Αττικής Οδού: πηγαίνοντας από την Ελευσίνα προς Αθήνα, λίγα μέτρα πριν τα διόδια δεξιά, αν δεν έχεις το νου σου στο αντίτιμο ή όταν περάσεις πολλές φορές ή αν σου τραβήξει το βλέμμα ο καπνός από τα καμμένα λάστιχα, θα δεις τον ελεεινό καταυλισμό. 
"Δυό πτώματα ενός άντρα και μιάς γυναίκας" λέει το δελτίο τύπου μα όταν είσαι 15 και 16 χρονών είσαι ακόμη παιδί, όσο γρήγορα κι αν καλείσαι να ενηλικιωθείς. 
Και κάτι ακόμη: όσο περισσότερο μοιάζει αυτή η ιστορία με τον Ρωμαίο και την Ιουλιέττα, τόσο περισσότερο βεβαιώνομαι ότι η τέχνη δεν θα μπορέσει ποτέ να εκφράσει την βαρβαρότητα της αληθινής ζωής.

******

Οι φωτογραφίες της ανάρτησης είναι του Christopher Jonassen που του αρέσει να φωτογραφίζει φθαρμένα τηγάνια.