Τρίτη 13 Ιουνίου 2006
Το πρόσωπό σου, παγωμένο
Το πρόσωπό σου, παγωμένο, δεν το φοβήθηκα.
Σε κοίταξα στα μάτια, αναμετρήθηκα μαζί σου στα ίσια.
Σε κοίταξα στα μάτια, ώσπου το βλέμμα έριξες πρώτος εσύ.
Δεν το περίμενες.
Και πάγωσες.
Πάγωσες και αποσύρθηκες.
Έχασες πάλι.
Αποσύρθηκες.
Με κοιτάζεις;
Με κοιτάζεις.
Με βλέπεις;
Τι σκέφτεσαι τώρα πιά;
Ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα;
Εγώ το ήξερα.
Εσύ το έμαθες.
Σου εύχομαι να χαθείς στη λήθη. Να καταφέρεις να ξεχαστείς.
Να γίνεις ένα με την ουσία του κόσμου.
Αλήθεια, στο εύχομαι με αγάπη.
Σου εύχομαι να ξαναγίνεις τίποτα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Πολύ σκληρή η ευχή του τέλους.
Πολύ αληθινή επίσης.Ειλικρινής.
Χαιρετώ σας.
Ακριβώς έτσι την εννοώ κι εγώ Ιούδα. Χαίρομαι που το κατάλαβες. Είναι από καρδιάς ευχή για το απόλυτο τέλος.
Ναι, Ιχνηλάτη.
Ακριβώς σε αυτό το πνεύμα.
oriste?
Δημοσίευση σχολίου