Homo hominis lupus

Περπατώ μές στο δάσος ακόμη κι όταν ο λύκος είναι εδώ.
Προσπαθώ να τον αποφύγω, αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.
Πολλές φορές ακούω τα ουρλιαχτά του από μακριά.
Μερικές φορές αισθάνομαι πίσω μου την ανάσα του. Δε γυρίζω το κεφάλι. Συνεχίζω να περπατάω.
Άλλες φορές πετάγεται μπροστά μου να με τρομάξει. Με τρομάζει.
Μου στήνει παγίδες. Κάποιες φορές πέφτω μέσα. Άμα πέσω, περιμένω λίγο, μετά σκαρφαλώνω με κόπο, βγαίνω και συνεχίζω να περπατάω.

Όταν με πιάνει, με στριμώχνει, με φοβίζει, με δαγκώνει.
Τρέχει αίμα. Το σκουπίζω.

Δε με τρώει, για να μπορεί να με ξανακυνηγήσει την άλλη μέρα.
Και έτσι συνεχίζω να περπατάω. Κάθε μέρα.

Μερικές φορές εύχομαι να με φάει να τελειώνουμε.
Αλλά τις πιό πολλές φορές εύχομαι να μπορούσα να τον σκοτώσω πρώτη εγώ.