Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Γυναῖκα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον ἥ μάλα πολλὰ πλάγχθη

Μέσα από μιά σειρά περίπλοκες διεργασίες, πράξεις, κινήσεις, αστρολογικές συναστρίες ή απλώς τυχαία γεγονότα κατέληξα να ζω πλέον ένα εικοσιτετράωρο πολύ διαφορετικό από αυτό που ζούσα μέχρι το τέλος του 2010, αρκετά διαφορετικό από όσο θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ - κι έχω μεγάλη φαντασία.


Would one not say it was a foreign city, an eastern city, with minarets and mosques in the moonlight?


Η βασικότερη δραστηριότητα στην οποία επιδίδομαι αυτή την περίοδο της ζωής μου είναι η ανθρωποπαρατήρηση, και μάλιστα σε δύο επίπεδα.

Σε πρώτο επίπεδο παρατηρώ πώς αντιδρούν οι άλλοι άνθρωποι στα ερεθίσματα του κοινού μας περιβάλλοντος, πώς αντιδρούν απέναντι στην εξουσία και πώς εκφράζεται αυτή η εξουσία. Παρατηρώ πώς βρίσκει ο καθένας τη θέση του μέσα σε μιά πολυπληθή ανομοιογενή ομήγυρη, πώς κανείς συχνά δημιουργεί αυτή τη θέση, πώς την συντηρεί αν είναι ευχαριστημένος ή επιχειρεί να την αλλάξει αν είναι δυσαρεστημένος. Πώς αντιμετωπίζει κανείς την απειλή ή τους κραδασμούς που προκαλεί ένα νέο δεδομένο (εγώ ας πούμε).

Δεν είναι πολύ πρωτότυπες αυτές οι παρατηρήσεις ωστόσο και δεν έχει νόημα να τις καταγράψω.
(ναι καλά, εννοείται ότι έχουν φοβερό ενδιαφέρον, οφθαλμοφανώς αυτολογοκρίνομαι)

The doctor had energy enough to ascend an ice-mountain while the snow-hut was building.




Σε δεύτερο επίπεδο, λοιπόν, παρατηρώ τον εαυτό μου ενδελεχώς και με ανανεωμένο ενδιαφέρον (είμαι πολύ αγαπημένη μου και πάντοτε μου αρέσει να ανακαλύπτω πράγματα για μένα). Προσωπικά λοιπόν, και παρά τις περί του αντιθέτου εντυπώσεις, δεν είμαι όσο συγκροτημένη ή αυτοσυγκρατημένη φαίνομαι και αντιδρώ συχνά αυθόρμητα, επομένως έχω την τύχη αυτή την εποχή να με παρατηρώ να αντιδρώ σε νέα ερεθίσματα του περιβάλλοντος με τρόπους που δεν είναι αναμενόμενοι. Όλο αυτό έχει πολύ ενδιαφέρον!

Ένα από τα πιό σημαντικά συμπεράσματα που συνήγα προσφάτως είναι το γεγονός ότι ευρισκόμενη σε πλήρη απελπισία ή τέλος πάντων σε μεγάλη απογοήτευση, κατέκτησα (ως δια μαγείας!) ένα εντελώς πρωτόγνωρο για μένα, σπουδαίο αίσθημα ελευθερίας. Αποστασιοποιήθηκα, τραβήχτηκα θαρρείς από το ίδιο μου το σώμα, παρατήρησα την τραγική μου κατάσταση, πήρα βαθιά ανάσα, και - αντί να το βάλω στα πόδια, να κλάψω ή να κλαφτώ (το λίγο δεν πιάνεται) - χαμογέλασα ωσάν πεπειραμένη βουδίστρια. Η ζωή τελικά έχει πλάκα, έχει πλάκα πόσο ηλίθια μπορεί να γίνει, έχει πλάκα πόσο ασόβαρη είναι κατά βάθος, πόσο δεν αξίζει να στενοχωριέσαι παρά μόνο για το θάνατο, το μόνο οριστικό.

Το ήξερα αυτό, το είχα μάθει ήδη από τα 20, μα κατά βάθος το είχα ξεχάσει αυτό το μάθημα. Το ξαναθυμήθηκα τώρα που η καθημερινότητα μου άγεται και φέρεται από δυνάμεις τις οποίες ουδόλως ελέγχω.
Επέστρεψα λοιπόν στον Όμηρο, για φαντάσου, καταργώντας αιώνες ελληνικού ορθού λόγου, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Επέστρεψα στον Όμηρο και επιτέλους κατάλαβα τον Οδυσσέα και τις διδαχές της φιλολόγου της Α' Γυμνασίου. "Ο Οδυσσέας αντιστέκεται στις επιθυμίες των θεών, προσπαθεί να ορίσει τη ζωή του, μα κατά βάθος μένει πάντα έρμαιο των επιθυμιών τους, του θυμού ή της αγάπης τους".

Πολύτροπη κι εγώ, κατέφυγα σε μιά Οδύσσεια λύση. Μένω δεμένη στο κατάρτι, με αυτιά και μάτια ανοιχτά, κι ας με χτυπάνε τα κύματα κι ας θέλω όσο τίποτα άλλο να λυθώ. Κοιτάζω γύρω μου με μεγάλη περιέργεια. Μαθαίνω. Αυτό το ταξίδι άλλωστε μόλις άρχισε.
Almost every night the doctor could observe the magnificent auroras.
 
Όχι, δεν θα επιλέξω την προφανή λύση να εικονογραφήσω την ανάρτηση με τη γνωστή σκηνή του Οδυσσέα δεμένου στο κατάρτι εδώ. Διαλέγω τρία χαρακτικά του Édouard Riou για το μυθιστόρημα του Jules Verne, At The North Pole or The Adventures of Captain Hatteras (1874).


27 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Θα το πω κι ας με πάρουν με τις πέτρες: πέρα από όλα τα δύσκολα, αυτή η εποχή είναι ενδιαφέρουσα
αρκεί να είσαι έτοιμος να σταθείς
στο κατάρτι.

lemon είπε...

Πως μου το έγραψε στο σχόλιο η dee dee: μ'αρέσει ο τρόπος που περιγράφεις αυτά που βιώνεις... Κι ήθελα να της πω, εμένα να δεις, που είμαι εκεί και τα βιώνω...
Ακριβώς έτσι, μου ήρθε να σου γράψω "είσαι καταπληκτική, Ιφιμέδεια, καταπληκτική!".

Αυτά τα (βουδιστικά) θαύματα, αυτός ο εαυτός μας που από τον πάτο ξανασηκώνεται, τινάζεται και συνεχίζει, δεν μαθαίνονται, δε γίνονται παρά μονάχα ερήμην μας.

Δεν θέλω να γράψω άλλα εδώ. Θα ήθελα να σε δώ :)

Sraosha είπε...

μωρέ, ήμασταν τελικά συμφοιτηταί; αφού δεν είμαστε ρεαλισταί;

Θανασης Ξ. είπε...

Καλά, καλά. Να μην την αφήσεις όμως και κανέναν αιώνα την ..Πηνελόπη σου...:)))))

DonnaBella είπε...

ax wraia, ki egw demenh se katarti sto paradiplano karavi, sas xairetw kleinontas to mati, na to exete yp'opsin sas ama synanththoume sto skotadi! :-)
(ektos apo plaka, h zwh exi k endiaferon).

faraona είπε...

Δε βαριέσαι Ιφι μου ...μιά ζωή είναι θα περάσει...

Ανώνυμος είπε...

το καλό το κράτησες για το τέλος-

αυτό το ταξίδι μόλις άρχισε γλυκειά μου,και θα το ταξιδέψουμε με θάρρος (καλά,όχι πάντα) κι όπου μας πάει.

αγαπημένη ανάρτηση που θα τη θυμάμαι όταν "πέφτω"-η ζωή είναι τόσο αστεία τελικά,και επίσης

η ζωή είναι μεγάλη,μη την κάνεις καρναβάλι,έλα
http://www.youtube.com/watch?v=eXuxMWbYEro

Αβαδιστη είπε...

A metaphor is a glorious thing,
A diamond ring,
The first day of summer
A metaphor is a breath of fresh air,
A turn-on,
An aphrodisiac...

http://www.youtube.com/watch?v=JAWi41KiDdw

Ιφιμέδεια είπε...

@Τσαλαπετεινός

Εγώ πάντως αποκλείεται να σας πάρω με τις πέτρες. Συμφωνώ απολύτως ότι η εποχή τα σηκώνει κάτι τέτοια, ώστε να και ένα επιπλέον θετικό: είμαστε κατά μία έννοια "trendy".
(ευχαριστώ πολύ για την πρόταση του ποστ στο buzz)

Ιφιμέδεια είπε...

@lemon

Αγαπημένη μου,

είμαστε όπως πάντα σε παράλληλες γραμμές, παράλληλες ρότες. Όπως σου είπα είμαι ενθουσιασμένη (και ευγνώμων) για τα τελευταία σου κείμενα. Σε διαβάζω αχόρταγα.

Ιφιμέδεια είπε...

@Sraosha

Με συγκινήσατε με τον Βοσκόπουλο. Για να απαντηθεί το ερώτημα πρέπει να δώσουμε σημεία αναγνώρισης. Αναπόφευκτα θα λάβετε mail.

Ιφιμέδεια είπε...

@Θανάσης Ξ.

Είδες; Την Πηνελόπη την ξεχνάω...
;)

Ιφιμέδεια είπε...

@Donnabella

Πόσο χαίρομαι καλή μου. Στα ταξίδια, ιδίως στο σκοτάδι, χρειάζεται η καλή παρέα ;)

Ιφιμέδεια είπε...

@faraona

Ναι, Φαραώνα, μου περνάει ήδη. Με έναν τρόπο κυλάει δηλαδή και ίσως-ίσως κι αυτό να με ελευθερώνει σιγά-σιγά: ότι μεγαλώνω.

Ιφιμέδεια είπε...

@Κίχλη

Αγαπημένη μου,

δεν εγγυώμαι για το θάρρος, αλλά θα παραμείνω στο ταξίδι της ανθρωποπαρατήρησης λόγω φιλομάθειας ως φαίνεται.
Χίλια ευχαριστώ για την αφιέρωση. Βλέποντας κόσμο γύρω μου να έχει κάνει τη ζωή του καρναβάλι κατάλαβα και το τραγούδι καλύτερα ;)

Σε φιλώ.

Ιφιμέδεια είπε...

@Αβάδιστη

Αγαπημένη Αβάδιστη,

με διαλύσατε με αυτή την αφιέρωσή σας: τόσο πολύ του γούστου μου!!!
Τί θαυμάσιοι στίχοι και τί έξυπνο τραγούδι.

You rock!!!

Ιφιμέδεια είπε...

@Sraosha

Ουπς! Δεν βρήκα mail επικοινωνίας στο προφίλ σας, ώστε the ball is in your court: έχω mail στο προφίλ μου :)

Coco είπε...

και κάτι από το νότιο ...πόλο (projeto arjentino-brasileiro):

"κάθε μέρα είναι μέρα για να κατανοείς λίγο απ΄τα πολλά που φέρνει η ζωή ...
αλλά το πολύ για μένα είναι τόσο λίγο
και το λίγο πια δεν το θέλω"

http://www.youtube.com/watch?v=VtUBarEVCf0&feature=related

Takis X είπε...

Υπεροχη Ιφιμέδεια. Σας αγαπώ βαθιά και το ξέρετε.

μ είπε...

Με κάτι τέτοιες αναρτήσεις ψυχολόγοι και ψυχίατροι σκίζουν τα πτυχία τους.

Για τις εικόνες δε λέω. Ξέρεις.

Αλαφροϊσκιωτος είπε...

oh sister where art thou

7Demons είπε...

Να μη λυθείς.
Να μείνεις εκεί,λίγο παραδίπλα από το σαρκίον σου(είναι απίστευτη αυτή η αίσθηση του "εκ του πλησίον"!),να βλέπεις και να ακούς με οφθαλμούς και ώτα εξασκημένα και πεπαιδευμένα σε προσλήψεις προσώπων και γεγονότων με τέχνη που άλλοι αδυνατούν ακόμη και νοητικώς να την προσεγγίσουν.
Και να μιλάς.
Φτύνοντας όμως πάντα αυτά που δε σου ταιριάζουν.
Κατάμουτρα.

(Ξανά) τα Σέβη μας.

Ιφιμέδεια είπε...

@Coco

Ευχαριστώ πολύ για τον αέρα που μας στέλνετε από τον νότιο πόλο!

Αχ αυτή γλώσσα τί μαγική που ακούγεται κι όταν τραγουδιέται, ακόμη περισσότερο.

Ιφιμέδεια είπε...

@Τakisx

Εγώ να δείτε.
Σας φιλώ.

Ιφιμέδεια είπε...

@Μάνος

Όχι άλλα σκισμένα πτυχία, όχι, όχι. Τέτοια τύψη δεν θα την αντέξω (ας την έχουν οι πολιτικοί με τις πολιτικές τους).

:)

Ιφιμέδεια είπε...

@Αλαφροΐσκιωτος

Still Here (του Langston Hughes)

been scared and battered.
My hopes the wind done scattered.
Snow has friz me,
Sun has baked me,

Looks like between 'em they done
Tried to make me

Stop laughin', stop lovin', stop livin'--
But I don't care!
I'm still here!

Ιφιμέδεια είπε...

@7demons

Αχ, εσείς.
Πάντα ανατόμος, πάντα η τομή σας καίρια εκεί που ταιριάζει, ακριβώς όπως πρέπει.
Αυτή την οδό της απωλείας ακολουθώ κι απολαμβάνω την κατάβαση ;)

(σας φιλώ)