Του νεκρού παιδιού

Πριν λίγες μέρες συζητούσαμε για το ποίημα του Neruda, Fable of the Mermaid and the Drunks, κανά δυό ποστ πιό κάτω, που μιλά για το Θάνατο της Αθωότητας.
Νόμιζα ότι χρησιμοποιούσε μεταφορές, υπερβολές, παρομοιώσεις, συμβολισμό.
Πόσο φρικτά κυριολεκτικό ήταν τελικά ε;


Φρικτά γεννήματα σάπιας κοιλιάς,
σκουλίκια που μισείτε τα πουλιά,
σκουλίκια
τι κρίμα που γεννιέστε και μεγαλώνετε έτσι,
που σέρνεστε ανάμεσά μας,
τι κρίμα που σας βρίσκουν άλλοθι, σας αθωώνουν, σας εφησυχάζουν,
γεννήματα μιας σάπιας μάνας,
καθρέφτες μιας σάπιας κοινωνίας,

πότε θα έρθει το τέλος που πρέπει;
ποιό είναι το τέλος που πρέπει;