Έτσι σκόρπια κι ασύνδετα

Απέχω ηθελημένα από την αγάπη που με πλήγωσε νομίζοντας ότι θα επουλώσω τις πληγές και θα ανανεώσω τον έρωτα. Λες;

Η απόσταση θα μεγαλώσει τη λαχτάρα ή θα μου αποδείξει ότι μπορώ μια χαρά να ζήσω και χωρίς;

Γιατί δεν αναλαμβάνω τις ευθύνες μου και όλο ψάχνω δικαιολογίες;

Θα βρω το θάρρος να κάνω την τομή;
Θα ξαναγυρίσω;
Θα αγαπάω το ίδιο;
Τι ρόλο θα παίξω στο νέο έργο;

Κι όλα αναρωτιέμαι:

Τι θα γινόταν αν έλεγα πραγματικά τι πιστεύω;