Πέμπτη 29 Ιουνίου 2006

Καμένοι από χέρι




Το μεσημέρι, καθώς κατέβαινα τον Κηφισό, σε ένα σημείο η διαχωριστική νησίδα είχε πάρει φωτιά.
Και μου φάνηκε στην αρχή σούρεαλ να οδηγούμε δίπλα στη φωτιά χωρίς να τρέχει μία.
Και μετά κατάλαβα ότι ήταν απολύτως φυσιολογικό και εντελώς ταιριαστό. Κατά μία έννοια ωραίο.

Είμασταν οι πιό πολλοί καμένοι από χέρι -κι ας μην το ξέραμε.
Κι ο αέρας σκόρπαγε τις στάχτες.

11 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Κλασσική Ελληνική έκφραση μαγκιάς: το πέταγμα της - αναμμένης - γόπας από το παράθυρο, κι όποιον πάρει ο χάρος.

Ιφιμέδεια είπε...

Πιθανότατα ακριβώς αυτό.

lemon είπε...

Καμένοι απο χέρι, ναι!!

Πόσο πολύ μ αρέσει αυτό ιφιμέδεια... Αυτό που βλέπουμε να δημιουργεί ποιήματα στο μυαλό μας, να φεύγουμε, και να ξαναγυρίζουμε όμως, πιο προσγειωμένοι και πιο χαμογελαστοί.

Μαύρος Γάτος είπε...

Μού θύμισες τον Βασίλη: "όλα από χέρι καμένα..."

Σ;)

Ιφιμέδεια είπε...

Η έμνευσή για τον τίτλο ήταν ο στίχος:
"χαμένοι από χέρι, χαμένοι και οι δυό".

Ανώνυμος είπε...

"πήραν τα στήθη μου φωτιάααα πυρκαγιάααααα" έπαιζε ο σταθμός;

Ιφιμέδεια είπε...

Φωτιά, φωτιάάά
έλα απόψε να καούμεεεε

Ανώνυμος είπε...

άναψε το τσιγάρο δώς μου φωτιά...

Ιφιμέδεια είπε...

Φωτιά στα Σαββατόβραδαααα
να μην ξαναγυρίσουν
αυτοί που ζούνε μοναχοί
να μην ξαναδακρύσουν...

(Lady Angie)

enteka είπε...

πιάνω φωτιάαααα πιανω φωτια-α-ααα
(αίσχος)
ωραίο ποστ!
:)

Ιφιμέδεια είπε...

Άναψε το τσιγάρο δος μου φωτιά...
:)