Πέρασε η φωτιά,
ήρθε ο αέρας,
φούσκωσε η θάλασσα.
Σήμερα μαζεύτηκαν γύρω μου πάλι τα σκουπίδια, αλλά νομίζω ότι αν κάνω λίγη υπομονή ο αέρας θα τα πάει παρακάτω.
Πόσο δυσκολεύομαι να δεχτώ την κακία των ανθρώπων. Πάντοτε με εκπλήσσουν οι τρόποι που βρίσκει να εκδηλώνεται.
Και είναι τόσο κρίμα η φαντασία να διοχετεύεται σε νέους τρόπους να βλάψεις.
Πρέπει να φυσήξει κι άλλο.
Να καθαρίσει η ατμόσφαιρα.
Να πετάξει η κακία μακριά.
Τουλάχιστον δεν φοβάμαι τόσο πιά.
1 σχόλιο:
"Και είναι τόσο κρίμα η φαντασία να διοχετεύεται σε νέους τρόπους να βλάψεις."
αυτό μπορείς να το βγάλεις παντού στα μπλογκ σε παρακαλώ; μια που εισαι και των 80'ς, θυμάσαι το ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ; με το κοριτσάκι και την τηλεόραση που γινόταν μέσο για να εισχωρήσει το πνεύμα στην πραγματικότητα; ε! το ίδιο γίνεται και με αυτό το μέσο...
τέλος πάντων πολύ καλό ποστ, όπως κατάλαβες, κι ας μου έβγαλε πολύ θυμό...
Δημοσίευση σχολίου