John Singer Sargent, Garden Study of the Vickers Children, c. 1884
Αυτό το πιό αγαπημένο μου έργο του Sargent υποτίθεται ότι είναι μια ανολοκλήρωτη μελέτη για μια από τις κατά παραγγελία προσωπογραφικές του συνθέσεις.
'Ομως από την πρώτη στιγμή που το είδα σκέφτηκα ότι το έργο ήταν ήδη απολύτως ολοκληρωμένο και εκείνος, μόλις το κατάλαβε, επίτηδες άφησε κάτω το πινέλο.
Αυτά τα δυό αδέλφια θα είναι για πάντα ασφαλή στον υπερρεαλιστικό κήπο τους.
Θα ποτίζουν κάθε μέρα μαζί τους αιωρούμενους κρίνους και θα παίζουν ευτυχισμένα, για πάντα ξένοιαστα, για πάντα αδέλφια, αυτάρκη κι ελεύθερα.
Ο κήπος θα είναι όλος ο δικός τους κόσμος, δεν θα πληγωθούν, δεν θα μεγαλώσουν, δεν θα γεράσουν, δεν θα πεθάνουν ποτέ. Θα είναι πάντα ασφαλή.
Σε έναν τέτοιο κήπο έχουμε φυλάξει με τον αδελφό μου την αγάπη μας. Και μερικές φορές πηγαίνουμε εκεί μαζί και ποτίζουμε τους αιωρούμενους κρίνους, λουλούδια χωρίς ρίζα, λουλούδια του αέρα. Παρά το γεγονός ότι είμαι δώδεκα χρόνια μεγαλύτερή του, νιώθω πώς είμαστε ακριβώς σαν αυτά τα δυό παιδιά στον πίνακα του Sargent.
17 σχόλια:
Με αφορμή αυτό το post του Αλέξη Σταμάτη
Πολύ ζήλεψα.
Τόσο καλή σχέση με τον αδερφό σου, μπράβο Ίφι!
Θέλει τέχνη να μείνουν τα αδέρφια αγαπημένα. (φαίνεται το παράπονο ή να κάνω αφισοκόλληση;)
ζήλεψα τόσο που ξέχασα να πω πόσο μου αρέσει ο πίνακας!!!
:)
Eίναι τυχερός ο αδελφός σου, Ιφιμέδεια :)
Με τσάκισες, Ίφι, με έκανες κομμάτια.
Αύριο θα καταλάβεις γιατί...
Να τον αγαπάς, τον μικρό. Να τον αγαπάς, να του το λες και να του το δείχνεις.
Σε φιλώ.
Πολύ όμορφος ο πίνακας,δεν τον ήξερα!Ακόμη πιο ωραίο το κείμενο σου, Ιφιμέδεια!
Αυτό που χαιρόμαστε σε σένα,δεν είναι μόνο η εκλεπτυσμένη θεματολογία σου και η άρτια χρήση της γλώσσας...
Πιότερο συγκινούμαστε απο το καλοδουλεμένο χάρισμα που διαθέτεις να μας μιλάς και να μας ταξιδεύεις στα πολλαπλά επίπεδα των κειμένων σου.
Η γραφή σου θυμίζει αναμάρτητη θάλασσα σε πάναστρες νύχτες...
Για το προηγούμενο είχα δισταγμούς. Για ετούτο δεν ανησυχώ.
Εχτές ο αδελφούλης μου ετών 22 ήταν άρρωστος με το λαιμό του και πήγα μαζί του στη γιατρό μας και όλη αυτή η διαδικασία με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο ακόμη συνεχίζω όχι μόνο να τον βλέπω σαν παιδί, αλλά να βλέπω έτσι μαζί του και τον εαυτό μου.
Αγαπητοί μου φίλοι,
ο καθένας σας χωριστά με συγκίνησε πολύ. Αλήθεια.
Ιούδα μου, έχεις μεγάλο δίκιο. Έχοντας μεγαλώσει έτσι με τον αδελφό μου δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν και άλλου τύπου αδελφικές σχέσεις. Μεγαλώνοντας είδα και βλέπω ακόμη δυστυχώς -και σε κοντινά μου πρόσωπα- αδέλφια αδιάφορα, σκληρά, αδέλφια που ζηλεύουν (!). Θλίβομαι πάρα πάρα πολύ. Σκέφτομαι ότι ίσως φταίνε οι γονείς, αλλά πάλι δεν είμαι σίγουρη.
Έχοντας περάσει ως τα δώδεκά μου τη ζωή της μοναχοκόρης εκτίμησα πολύ την απόκτηση του αδελφού μου και τον λάτρεψα! Δεν ήταν κάτι που μου επέβαλλαν οι γονείς μου, ήταν 'έρωτας' με την πρώτη ματιά!
Αγαπητέ μου Urbane71, αντιθέτως θεωρώ ότι εγώ είμαι πολύ τυχερή! Εκείνος είναι ένα πλάσμα που έχει μάθει από πολύ μικρός να σκορπά αγάπη και καθημερινά μας το δείχνει. Κι αισθάνομαι ακόμη τυχερή γιατί μεγαλώνοντας μαζί του ανακάλυψα συναισθήματα και βελτίωσα τον εαυτό μου.
Composition Doll,
όλα αυτά που λες τα κάνω κάθε μέρα. Είμαστε πολύ αγαπησιάρηδες! Περιμένω να δω τι θα γράψεις.
Cobden,
είναι φανταστικός πίνακας! Χαίρομαι που σου άρεσε!
Αχ, βρε Δαιμόνια, εσείς νόμιζα πιά ότι με ξεχάσατε τελείως και τώρα να, έτσι ξαφνικά -τσουπ- με γεμίσατε γλυκές κουβέντες. Με προβλημάτισε η "αναμάρτητη θάλασσα σε πάναστρες νύχτες" -και με κολάκευσε βέβαια ομολογώ γιατί ξέρω πόσο αυστηρά είστε...
Last but not least (μην ξεχνάμε και τα μεταφραστικά μας) αγαπητέ μου π, καθόλου δισταγμούς να μην έχεις! Θαυμάσια εικόνα, ακριβώς μέσα στο πνεύμα όσων ήθελα να πω. Ακριβώς όμως -σ'ευχαριστώ.
Μόλις διάβασα το κείμενο της composition doll.
Ένα διαμάντι που αστράφτει και κόβει βαθιά.
εδώ
oμορφιά μου...
Touch,deep,pure and true.Gift to you forever.Kissing.A kiss
:)
npl: :) :) :)
g.g.lolita: Σαν να ήσουνα μπροστά όταν τον πήρα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου και τον φίλησα... Πολλά ευχαριστώ.
lolitaki
το κοριτσάκι στην φωτογραφία φιλάει τον μικρό J. Kennedy;
χθες ήμουν στο national gallery και χόρτασα sargent :)
πωπω ζηλεύουμε!
:)
Ναι Non μου:)
Δημοσίευση σχολίου