Γιαγιά γειά...ή Καλοκαίρι στο χωριό

Είδα στον ύπνο μου τη γιαγιά μου.
Αυτήν που πέθανε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Στην πιό περίεργη κηδεία που έχω πάει.
Είχε γέλιο, ανακούφιση κι αμηχανία. Πιό πολύ τα δύο πρώτα.

Η γιαγιά μου όσο ζούσε δεν με χώνευε.
Θυμάμαι ότι όταν πήγαινα να τη δω στο χωριό το καλοκαίρι ήταν η χειρότερή μου αγγαρεία.
Με χαιρετούσε τυπικά και συνέχιζε τις δουλειές της. Καθόμουν αμήχανη σε μια μεριά μέχρι να περάσει λίγο η ώρα και να μπορώ να γυρίσω στο σπίτι χωρίς να κινήσω υποψίες ότι δεν πραγματοποίησα την κοινωνική μου υποχρέωση.
Στο μεταξύ ή που δεν μου μίλαγε καθόλου ή μου έκανε ερωτήσεις του στυλ πόσα λεφτά βγάζει τώρα ο μπαμπάς σου, κτλ. ή μου μίλαγε για την άλλη.

Πριν φύγω μου έδινε ως κέρασμα ένα ευτελές ποσόν -τόσο ευτελές που ντρεπόμουν που ήμουν αναγκασμένη να το πάρω. Ίσως το έκανε ακριβώς γι'αυτό. Γιατί ήξερε ότι δεν έπρεπε να πω όχι και θα το έπαιρνα. Μου έδινε και λίγα αυγά για το σπίτι.

Η άλλη ήταν η μεγάλη αδυναμία της. Η άλλη εγγονή που είχε το όνομά της. Πρώτη μου ξαδέλφη, κόρη του θείου μου. Κάθε φορά που με έβλεπε, αντί να με ρωτάει ή να συζητάμε για μένα, μου έλεγε όλα τα νέα της άλλης, πόσο έξυπνη είναι, πόσο προοδεύει στο σχολείο, πόσο την καμαρώνουν όλοι κλπ. Εννοείται ότι αυτή τσέπωνε όλο το χαρτζιλίκι.

Όταν η άλλη σταμάτησε να "προοδεύει" μετά το σχολείο κι εγώ -πανάθεμά με- συνέχισα, νομίζω τότε ακριβώς άρχισε να με μισεί περισσότερο και να μου το δείχνει. Τότε βέβαια είχα μεγαλώσει πιά κι εγώ και κάτι τέτοια δεν με χαλάγανε πολύ πιά.


Είδα στον ύπνο μου τη γιαγιά μου.
Αυτήν που πέθανε τον περασμένο Σεπτέμβριο.

Δεν την είδα δηλαδή ακριβώς.
Ονειρεύτηκα ότι με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι η άλλη βγήκε πρώτη στο Dream Show και ότι όλοι πρέπει να καμαρώνουμε και ότι αυτή είναι η καλύτερη, πρέπει να την συγχαρώ, κλπ. Θυμάμαι ότι ήθελα να της κλείσω το τηλέφωνο στα μούτρα.

Γιαγιά, αν βρήκες τρόπο να με παίρνεις τηλέφωνα από κει πάνω, μην ξεχνάς ότι ακόμα κι έτσι μπορώ να στο κλείνω. Αν θες να μιλήσεις με κάποιον πάρε την άλλη -αυτή που δεν ήρθε στην κηδεία σου.