Ο Ιαγουάρος Μέσα Του - Στη μέση του κήπου

Κάποτε του άρεσε να περπατάει από τη μία άκρη της Soledad ως την άλλη. Πλέον δεν έχει το κουράγιο και συνήθως πηγαίνει με το άλογο.

Ο κήπος δεν είναι πιά όσο ωραίος ήταν. Πώς γίνεται εδώ και ένα χρόνο να έχει κάθε μέρα συννεφιά; Είναι περίεργα σήμερα που περπατά μαζί με τον Alvaro. Κι εκείνος συνέχεια δίπλα του όλο πληγώνει τη σιωπή. Μιλάει, μιλάει συνέχεια, τι λέει;

"Don Basilio, είμαι πιά σίγουρος ότι θα το τολμήσει. Πρέπει να κάνετε κάτι άμεσα, όσο υπάρχει ακόμη καιρός".

Καλέ μου Alvaro, προσπαθείς να με προειδοποιήσεις γι'αυτό που ξέρω εδώ και καιρό πολύ καλά. Ο Don Daniele θέλει την καταστροφή μου. Θέλει να να μείνει μόνος σε μιά δουλειά που έστησα εγώ. Να καπηλευτεί τη συνταγή της Donna Julia και να την κυκλοφορήσει με τη γελοία φίρμα "El Rey". Όπως δείχνουν τα πράγματα θα τα καταφέρει. Έχει την ανοχή, την υποστήριξη πλέον, μιάς κουρασμένης και διεφθαρμένης κυβέρνησης -της κυβέρνησης που πολέμησα με νύχια και με δόντια. Που -άμυαλος ίσως;, επαναστάτης;- την έφτυσα κατάμουτρα και δεν προσκύνησα. Δεν έχω όμως πιά τη δύναμη να πολεμάω. Να αντιστέκομαι τώρα σε τι;
Το ξέρω πιά ότι η ζωή είναι ποτάμι. Ό,τι κι αν κάνει, ό,τι κι αν κάνω, τίποτα δεν θα αλλάξει όσα συνέβησαν και όσα θα συμβούν.

"Η Donna Julia είναι δικό σας δημιούργημα. Δεν πρέπει να καταθέσετε έτσι εύκολα τα όπλα."

Τα κατέθεσα τα όπλα Alvaro. Πέρυσι τον Αύγουστο. Φτάνει πιά. Δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο να πολεμάω. Θα΄θελα να μπορούσα να σου πω ότι δεν αντέχω άλλο. Αλλά ξέρω ότι όσο κι αν μ'αγαπάς δεν θα με καταλάβεις. Νομίζεις ότι η Donna Julia είναι η ζωή μου. Ότι οφείλω να την υπερασπιστώ. Αλλά δεν έχω πιά τη δύναμη. Δεν έχω καν τη δύναμη να διεκδικήσω την απάθειά μου.

"Το ξέρω Alvaro. Θα δω τι μπορώ να κάνω."

Ο Innocencio τον πλησιάζει και τρίβεται γύρω από τα πόδια του. Κάτι κρατάει στο στόμα του.

Της Julia; Πώς είναι δυνατόν;

Addio, del passato bei sogni ridenti,
Le rose del volto gia' son pallenti;

Από που έρχεται αυτή η μουσική;