Ο Μικρός συναντά τον Μεγάλο

Emil Nolde, Wildly Dancing Children, 1909

Ο μικρός Jean-Paul Sartre συναντά τον Θεό..

"Για πολλά χρόνια συνέχισα να διατηρώ δημόσιες σχέσεις με τον Παντοδύναμο. Στην ιδιωτική μου ζωή, έπαψα να τον συναναστρέφομαι. Μια φορά μόνο μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι Εκείνος υπήρχε. Έπαιζα με τα σπίρτα και έκαψα ένα μικρό χαλί. Ετοιμαζόμουν να καλύψω το κακούργημά μου, όταν ξαφνικά με είδε ο Θεός κι ένιωσα το βλέμμα του στο εσωτερικό του κεφαλιού μου και στα χέρια μου. Στριφογύριζα στο μπάνιο, φριχτά ορατός, ζωντανός στόχος. Η αγανάκτηση με έσωσε: έγινα έξαλλος με αυτήν την αγενέστατη αδιακρισία, βλασφήμησα, μουρμούρισα σαν τον παππού μου: "Που να πάρει ο διάολος το διάολο". Δεν με ξανακοίταξε ποτέ.

Μόλις διηγήθηκα την ιστορία μιάς χαμένης έκκλησης. Είχα ανάγκη τον Θεό, μου τον έδωσαν, τον έλαβα δίχως να καταλάβω ότι τον αναζητούσα. Επειδή δεν μπόρεσε να ριζώσει στην καρδιά μου, φυτοζώησε μέσα μου γιά λίγο και πέθανε. Σήμερα, όταν μου μιλούν γι' Αυτόν, απαντώ με το διασκεδαστικό και δίχως τύψεις ύφος ενός γηραιού γόη που συναντά μιά πρώην γόησσα: "Αν δεν είχε συμβεί εκείνη η παρεξήγηση, εκείνο το λάθος, εκείνο το απρόβλεπτο συμβάν πριν από πενήντα χρόνια, κάτι θα μπορούσε να είχε γίνει μεταξύ μας".

Jean-Paul Sartre, Οι Λέξεις, εκδ. Άγρα, μτφ. Ειρήνη Τσολακέλλη