Θέλω την ελευθερία μου. Φοβάμαι. Πνίγομαι.
Σιχαίνομαι αυτά που αγαπούσα.
Περιφρονώ αυτούς που συμπαθούσα. Τους σιχαίνομαι.
Πρέπει να κερδίσω την ελευθερία μου.
Πρέπει να πω ψέματα, γιατί δεν μπορώ να πληρώσω το τίμημα της αλήθειας. Αγανακτώ και μπερδεύομαι.
Ίσως πρώτη φορά στη ζωή μου δυσκολεύομαι τόσο πολύ να πω ψέματα.
Ένα παιδικό δύστυχο δίστιχο λέει: "Όποιος λέει ψέματα πέφτει μες στα αίματα. Κι όποιος λέει αλήθεια, έχει το Θεό βοήθεια". Ψέματα λέει: εγώ προς το παρόν κολυμπάω μες στα δικά μου αίματα.
Δεν αγαπώ την απάτη, αλλά αγαπώ την ψευδαίσθηση. Αγαπώ τα ψέματα. Αυτά που χρυσώνουν την αλήθεια. Όλος ο κόσμος αγαπάει τα ψέματα. Γι'αυτό και προτιμάει να τα ακούει. Κανείς δεν αγαπάει αυτόν που λέει την αλήθεια. Αλλά τι περίεργο: αλήθεια λέω μόνο σε αυτούς που αγαπώ.
4 σχόλια:
Ξεκόλλα και πες το ψέμμα μήπως κάνεις φέτος διακοπούλες με Μάρκο;του χρόνου και με μπέμπη αγκαλιά χλωμό το βρίσκω...
Ζορίζομαι
Άντε πάλι...Είπαμε...Φέτος διακοπές...έχουμε γάμο...
Αγαπητή μας........
ο κόσμος όλος μια εναρμονισμένη Ψευδαίσθηση δεν ειναι?¨
;-)
Δημοσίευση σχολίου