Εκείνη η πρώτη στιγμή

Σε γνώρισα από την πρώτη στιγμή. Ένα βλέμμα μου ήταν αρκετό να καταλάβω, να διαβάσω το παρελθόν και να δω το μέλλον. Και αμέσως ήξερα από που ήρθαμε, από που περάσαμε, ό,τι πάλι θα βρεθούμε κι εδώ και αλλού αργότερα.
Κι ας ήταν κόσμος γύρω πολύς και φασαρία. Ήτανε άνοιξη, λίγο πριν το μεσημέρι, έμεινα να σε κοιτάω.
Από τότε πετάμε μαζί.

- Η καημένη η Christina, ξεκινώντας από τον Δάντη και τον Πετράρχη, στενοχωριέται που δεν θυμάται και δεν κατάλαβε αμέσως. Αλλά η αγάπη της είναι τόση που δεν χωράει στους στίχους του σονέτου, όσο κι αν προσπαθεί να τη χωρέσει. Και γι'αυτή της την προσπάθεια είναι αξιοθαύμαστη.


Era già 1'ora che volge il desio. - Dante
Ricorro al tempo ch' io vi vidi prima. - Petrarca

I wish I could remember that first day,
First hour, first moment of your meeting me,
If bright or dim the season, it might be
Summer or winter for aught I can say;
So unrecorded did it slip away,
So blind was I to see and to foresee,
So dull to mark the budding of my tree
That would not blossom yet for many a May.
If only I could recollect it, such
A day of days! I let it come and go
As traceless as a thaw of bygone snow;
It seem'd to mean so little, meant so much;
If only now I could recall that touch,
First touch of hand in hand--Did one but know!