Caspar David Friedrich, Man and Woman Contemplating the Moon, c. 1824
Στην Composition Doll
Δεν ξέρω που να πάω και τι να κάνω
Δεν παρηγοριέμαι που στέκω πλάι σου,
αλλά και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα.
Έχω χαθεί σ'ένα απελπισμένο δίλημμα
Όμως όχι, αυτό δεν είναι δίλημμα.
Δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγω απ'αυτόν τον πόνο.
Απόψε βαδίζουμε στη νύχτα της αιωνιότητας
Αυτή δεν είναι νύχτα, είναι μια
ατέλειωτη ένωση του Εραστή με τον Αγαπημένο.
Το μυστικό που ψυθιρίζουμε ο ένας στον άλλον
δίνει στο παιδί του σύμπαντος την πρώτη του ανάσα.
Η αγάπη σου είναι η αιτία που υπάρχω
ο τόπος που αναπαύεται η ψυχή μου
Είπα: "Θα σ'αφήσω μονάχο για 2-3 μέρες"
Αλλά δεν τα κατάφερα.
Ω, Αγαπημένε μου, πώς να κρατηθώ μακριά από την αγάπη σου;
Μή σκέφτεσαι.
Μή χάνεσαι στις σκέψεις σου.
Οι σκέψεις σου είναι ένα πέπλο στο πρόσωπο του φεγγαριού.
Το φεγγάρι αυτό είναι η καρδιά σου
και οι σκέψεις την σκεπάζουν.
Διώξτες λοιπόν
άφησέ τες να πνιγούν στα νερά.
Τζελαλαντίν Ρουμί, Ο Αγαπημένος
8 σχόλια:
άψογες και οι λέξεις άψογη και η εικόνα
:)
Kαι το πιό Άψογο,θα είναι να σας πιάσουμε και τις δυο αμαρτωλές στα χέρια μας,για να σας μάθουμε τι εστί Ιεροεξεταστικό κουρκουμπίνι.
:-ΡΡΡ
Τα βέβηλα Ποιήσεως 7!
@11: ευχαριστώ!
@7: Δεν ανέχομαι άλλο τη λεκτική σας βία δικομανή διαβολικά δαιμόνια...
Ένας μόνο τρόπος μου μένει να σας εξευμενίσω. Η τελευταία λύση.
(Συνεχίζεται...)
H λεκτική βία είναι σαν το αγκάθι...Πασχίζει πάντοτε για ν΄ανθίσει το κόκκινο τριαντάφυλλο της συμπαντικής μέσα μας γλώσσας...
Τα πληγωμένα(ναι,μωρη!έχουμε ευαίσθητη καρδούλα) 7.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,(<-δάκρυα)
Έπιασε η προσευχή μου.
Αλλά δεν ήθελα να δω και τα δάκρυά σας να πλημμυρίζουν σαν θάλασσα το μπλογκ. Είναι μεταμελείας ή κροκοδείλια;
Μαζί και όχι μαζί
(αλλά πιο πολύ μαζί, παρά όχι μαζί, γιατί αυτό το μαζί είναι πιο πολύ μαζί απο τα άλλα, τα κανονικά μαζί)
Μή σκέφτεσαι.
Μή χάνεσαι στις σκέψεις σου.
Διώξτες λοιπόν
άφησέ τες να πνιγούν στα νερά.
Υπέροχο Ιφιμέδεια, δεν το ήξερα-το ποίημα.
(της άξιζε η αφιέρωση, της κουκλίτσας)
Χαίρομαι!
Πες της να το ζήσει και να το ευχαριστηθεί!
Δημοσίευση σχολίου