J.W. Waterhouse, A Mermaid, 1901.
Pablo Neruda, Fable of the Mermaid and the Drunks
All those men were there inside,
when she came in totally naked.
They had been drinking: they began to spit.
Newly come from the river, she knew nothing.
She was a mermaid who had lost her way.
The insults flowed down her gleaming flesh.
Obscenities drowned her golden breasts.
Not knowing tears, she did not weep tears.
Not knowing clothes, she did not have clothes.
They blackened her with burnt corks and cigarette stubs,
and rolled around laughing on the tavern floor.
She did not speak because she had no speech.
Her eyes were the colour of distant love,
her twin arms were made of white topaz.
Her lips moved, silent, in a coral light,
and suddenly she went out by that door.
Entering the river she was cleaned,
shining like a white stone in the rain,
and without looking back she swam again
swam towards emptiness, swam towards death.
Χαρισμένο στο φίλο cobden που έδωσε την αφορμή με το τελευταίο του ποστ
(βλ. δίπλα το link στο blog του Tory Anarchist)
10 σχόλια:
Ευχαριστώ για το δώρο :-) Πολύ όμορφο ποίημα, πραγματικά,δεν το ήξερα!Το θέμα του, οι εικόνες του θυμίζουν πολύ την ΑΣΕΛΓΕΙΑ...Βέβαια, εδώ αναρωτιέσαι αν η ηρωϊδα υπήρξε πράγματι, είναι τελείως αέρινη και από άλλον κόσμο, η γύμνια της δεν έχει τίποτε χυδαίο, ίσως ούτε καν κάτι ερωτικό, ο τελευταίος στίχος της δίνει και μια τραγικότητα...Η Αράπισσα στην ΑΣΕΛΓΕΙΑ, τελείως γηίνη , κυριαρχεί σε έναν καθαρά αντρικό χώρο με το κορμί της, ξέρει πολύ καλά τι κάνει και το απολαμβάνει, θα μπορούσες και να την πείς χυδαία, αν δεν ήταν τόσο ερωτική ...Έχουν και οι δύο τη γοητεία τους...
Πρέπει να τα πούμε στη Βέμπο, εμείς :-)
Βρε μανία που την έχει η Αφορισμένη,με τη θάλασα...
Τη μιά μιλά με την Ατάργατις-Δέρκη την άλλη λέει ιστορίες(όμορφες,ναί)με γοργόνες...
Μυστήριο τρενάκι ο ψυχοβυθός του ανθρώπου.
.................................
Ώρα να πάμε να φάμε την τονοσαλάτα μας! :-Ρ
@cobden:
Είσαι πολύ ευγενής και δεν μου επισημαίνεις το προφανές. Ότι δηλαδή τα δύο ποιήματα απέχουν παρασάγγας νοηματικώς. Μόνον η εικόνα είναι κοινή, όπως σωστά το λες.
Κατά τα άλλα οι ηρωίδες είναι εντελώς αντίθετες. Στην περίπτωση του Νερούδα: ο θάνατος της αθωότητας. Στο ποίημα του Ουράνη η ηρωίδα είναι η προσωποποίηση της λαγνείας.
Στη συναυλία για τη Βέμπο θα ερχόμουν ευχαρίστως, αλλά υπάρχει σοβαρή πιθανότης να βρίσκομαι εκτός Αθηνών ή αν είμαι Αθήνα θα έχω σαφάρι μαστόρων: είναι το χόμπυ μου κάθε Σαββατοκύριακο εδώ και δύο μήνες... Δεν είμαι όμως σίγουρη ότι θα είναι ωραία...
Να σου πω τι θα ήθελα πάρα πολύ να ακούσω; Τον Άγγελο Παπαδημητρίου (που ο Ξανθουλης τον αποκαλεί Αηδόνι του Κιάτου) σε τέτοια ελαφρά τραγούδια. Είναι κατά τη γνώμη μου ο εκπληκτικότερος ερμηνευτής τους σήμερα! Και δυστυχώς εκτός από τη συμμετοχή του στο σάουντρακ του Κι Ύστερα Ήρθαν οι Μέλισσες δεν γνωρίζω να κυκλοφορεί άλλο σιντί του.
@7 δαιμόνια:
1. Αφού με αγαπάτε. Το νιώθω. Τι με παίρνετε με το άγριο;
2. Πάντως δίκιο έχετε. Η θάλασσα όλο και αναδύεται στα ποστ μου χωρίς να το συνειδητοποιώ. Μήπως φταίει το ζώδιόν μου;
3. Μπράβο σας που τρέφεστε υγειϊνά. Σας καμαρώνω και παραδειγματίζομαι!
4. Να σας κρατήσω θέση στο τρενάκι του Άη Βασίλη άμα ξαναπάμε βόλτα;
Γειά σου Iφιμέδεια!
Άφησα στο G&W ένα (ελπίζω) δέλεαρ, όπως ζήτησες, μέχρι να διαλέξει ο cyrusgeo το επίσημο.
Ευχαριστώ Π! Τρέχω να το δω!
Δεν τον ήξερα τον Άγγελο Παπαδημητρίου!Θα τον έχω στα υπόψη μου!
YΓ
Aν δεν σου λένε τίποτα αυτά που έβαλα, πες μου να βάλω άλλα!
Μου λένε πάρα πολλά αγαπητέ μου π.
Είναι θαυμάσιες επιλογές, αλλά δεν είχα το χρόνο να κάτσω καθόλου να ασχοληθώ.
Το μόνο που διαπίστωσα με μια ματιά είναι ότι θέλουν γερά κότσια!
Όταν το κάνω, πώς θέλεις να επικοινωνήσουμε; Να τα στείλω με email;
Kαι βέβαια θέλουν κάποια κότσια - θα το θεωρούσα προσβλητικό να έβαζα κάτι πολύ εύκολο.
O cyrusgeo (αυτός είναι ο αρμόδιος, εγώ υπάλληλος είμαι!) λέει να στείλεις ό,τι θέλεις στο e-mail που έχει στο προφίλ του, και θα δει στη συνέχεια πώς θα το διαχειριστεί - ή, αν προτιμάς, να το κάνεις δικό σου ποστ.
Aναμένομεν εναγωνίως!
Δημοσίευση σχολίου